Je sais jamais - Élodie Frégé

Je sais jamais si tu ris si

Tu ridiculises et délires

Nos regards nos amours sans heures

Ou moindres heurts à attendrir

Si j´arrive à rivaliser

Pour l´or de rares avenirs

Je sais jamais si ta caresse

Est l´encas resté sans saveur

Un oubli, un geste à la place

Réservé à celle de ton coeur

Si je dois retrouver l´adresse

Des rendez-vous manqués moqueurs

Je voudrais m´asseoir avec toi

A la terrasse d´un café

Je voudrais m´essayer parfois

A vivre nos nuits de journée

Sans cache-cache maladroit

De l´ombre à l´ombre s´inviter

Même si les regards nous rattrapent

Quand la lumière sur nous dérape

Souris le temps suspend son vol

Trois pages figées…puis s´envolent

Souris ses mots battent de l´aile

Trois pigeons flanchent…

Et puis s´en veulent…

Je sais jamais si tu t´appliques

A l´évoquer sans magnifique

L´autre contre qui tu me troques

Parce que tes sentiments s´étriquent

Si je provoque en toi l´attaque

D´ un coeur trinquant à contre-éthique

Je sais jamais s´il me dévoile

Si à sa vue j´ai de l´éclat

Si la pensée de moi l´éveille

L´aveu de ma peau sous les doigts

Si à son coeur il met des voiles

Y´a si peu d´

Ik weet nooit of je lacht als

Je maakt belachelijk en raaskalt

Onze looks, onze tijdloze liefdes

Of kleinere hobbels om te verzachten

Als ik kan concurreren

Voor het goud van zeldzame futures

Ik weet nooit of je streelt

Is de snack smakeloos?

Een vergissing, in plaats daarvan een gebaar

Gereserveerd voor je hart

Als ik het adres moet vinden

Gemiste afspraken belachelijk maken

Ik zou graag bij je willen zitten

Op een terrasje

Ik zou mezelf wel eens willen proberen

Om onze dagnachten te leven

Zonder ongemakkelijk verstoppertje

Van schaduw naar schaduw om uit te nodigen

Zelfs als de looks ons inhalen

Wanneer het licht op ons glijdt

Glimlach de tijd staat stil

Drie bevroren pagina's...vlieg dan weg

Glimlach zijn woorden fladderen

Drie duiven deinzen terug...

En dan elkaar de schuld geven...

Ik weet nooit of je solliciteert

Om het op te roepen zonder magnifiek

De andere waar je me voor ruilt

Omdat je gevoelens krimpen

Als ik in jou de aanval uitlok?

Van een roosterend hart naar contra-ethiek

Ik weet nooit of hij me onthult

Als ik bij zijn zicht schittering heb

Als de gedachte aan mij hem wakker maakt

De bekentenis van mijn huid onder de vingers

Als hij in zijn hart sluiers legt

Er zijn er zo weinig