Foc - Ebri Knight

Des de les mines tristes a ciutats de carbó

Ens han cremat els llibres i ens han clavat la por

Hem caminat pels segles, hem navegat pels anys

Amb sorra a les sabates i amb pedres a les mans

Hem fet caure nissagues, hem escalfat l’hivern

I amb torxes i fogueres hem fet glaçar l’infern

Vam prendre la Bastilla amb els nostres ferits

Xiulant les guillotines als carrers de París

Els pobles s’aixequen, els barris desperten

I a cops de mitjanit fan sortir el sol

Sents clara la crida, et cou la ferida

La teva vida és en joc.

Pren aire i crida: foc!

El pa que no teníem el vam prendre dels rics

Vam prendre Barcelona l’estiu del trenta-sis

I dels crits de la selva als xiscles de l’oblit

Totes les veus gemeguen;

ha començat la nit

Ens van sembrar misèries, ens van sembrar terrors

I ara enmig de les cendres veuran com creixen flors

El nostre món desperta, desperta el nostre món

I entre reixes que cauen, el seu pitjor malson

Els pobles s’aixequen, els barris desperten

I a cops de mitjanit fan sortir el sol

Sents clara la crida, et cou la ferida

La teva vida és en joc.

Pren aire i crida: foc!

Creuant deserts, creuant fronteres

Creuant el mar, creuant el mar

Creuant el cel, creuant tempestes

Creuant el mar, creuant el mar

Els pobles s’aixequen, els barris desperten

I a cops de mitjanit fan sortir el sol

Sents clara la crida, et cou la ferida

La teva vida és en joc.

Pren aire i crida: foc!

Van trieste mijnen tot kolensteden

Ze hebben onze boeken verbrand en ons bang gemaakt

We hebben eeuwenlang gewandeld, we hebben jaren gezeild

Met zand in zijn schoenen en stenen in zijn handen

We zijn aan het verdrinken, we hebben de winter verwarmd

En met fakkels en vreugdevuren, bevroor we de hel

We hebben de Bastille ingenomen met onze gewonden

Fluitende guillotines in de straten van Parijs

Dorpen verrijzen, buurten ontwaken

En om middernacht laten ze de zon opkomen

Je hoort de roep duidelijk, je wond brandt

Je leven staat op het spel.

Haal diep adem en roep: vuur!

Het brood dat we niet hadden, namen we van de rijken

We namen Barcelona in in de zomer van 1936

En van het geschreeuw van de jungle tot het geschreeuw van de vergetelheid

Alle stemmen kreunen;

de nacht is begonnen

Ze zaaiden ellende in ons, ze zaaiden terreur in ons

En nu zullen ze te midden van de as bloemen zien groeien

Onze wereld ontwaakt, ontwaakt onze wereld

En tussen vallende tralies, zijn ergste nachtmerrie

Dorpen verrijzen, buurten ontwaken

En om middernacht laten ze de zon opkomen

Je hoort de roep duidelijk, je wond brandt

Je leven staat op het spel.

Haal diep adem en roep: vuur!

Woestijnen oversteken, grenzen overschrijden

De zee oversteken, de zee oversteken

De lucht oversteken, stormen oversteken

De zee oversteken, de zee oversteken

Dorpen verrijzen, buurten ontwaken

En om middernacht laten ze de zon opkomen

Je hoort de roep duidelijk, je wond brandt

Je leven staat op het spel.

Haal diep adem en roep: vuur!