Conte Medieval - Ebri Knight

Temps era temps hi havia

En uns poblet medieval

Un baró de mala jeia

Que a tothom volia mal

Amb carrossa d’or i plata

Passejava tot superb

Pel seu poble que moria

D’esquifit i famolenc

Xics i grans, mig morts de gana

Li sortien al seu pas

Demanant-li amb ulls plorosos

Que tingués d’ells pietat

Però ell somreia

I burleta, els cridava amb veu de tro:

A pencar, males abelles

Necessito molt més or

Els diumenges a la tarda

Organitzava un gran joc:

«Vilatans, vinga, a la festa

A la festa de la mort

Vull setze joves per banda

Amb espases i garrots

A fer d’escacs a la plaça

I que guanyin els més forts»

Xics i grans mig morts de pena

Li sortien al seu pas

Demanant-li amb ulls plorosos

Que tingués d’ells pietat

Però ell somreia

I burleta els cridava amb veu de tro:

«A jugar, vatua l’olla

Que a mi m’agrada aquest joc!»

Un joglar passà pel poble

Avançada la tardor

Que amb senzilla veu cantava

I així deia la cançó:

«Ai del poble, ai de la vila

Que té un lladre per senyor

Si vol pau que sigui justa

L’haurà de guanyar amb suor»

Xics i grans tots l’escoltaven

Li donaven la raó

Els naixia l’esperança

Van anar a trobar el baró

Però ell somreia i burleta

Els cridava amb veu de tro:

«Us faré tallar una orella

Si escolteu el trobador»

Els vilatans es negaren

A pagar més els tributs

A palau armats anaren

I parlaren sense embuts:

«No et volem per baró nostre

No et volem, vés-te'n d’aquí

Que si et quedes, ai de tu!

A la forca has de morir.»

Xics i grans tots a la una

Li cantaven la cançó:

«Ai, del poble, ai de la vila

Que té un lladre per senyor»

I ell callava i de ràbia

Se li corsecava el cor

Mentre el poble repetia

La cançó del trobador:

«Ai, del poble, ai de la vila

Que té un lladre per senyor

Si vol pau que sigui justa

L’haurà de guanyar amb suor»

Tijd was tijd daar

In een middeleeuws dorp

Een slechte baron

Dat hij iedereen verkeerd wilde hebben

Met gouden en zilveren vlotter

Alles was super

Voor zijn stervende mensen

Walgelijk en hongerig

Jong en oud, half uitgehongerd

Ze kwamen naar hem toe

Vraag het hem met betraande ogen

Heb medelijden met hen

Maar hij lachte

En spottend riep hij hen toe met donderende stem:

Op cent, slechte bijen

Ik heb veel meer goud nodig

zondagmiddagen

Hij organiseerde een geweldig spel:

"Dorpsbewoners, kom naar het feest"

Op het feest van de dood

Ik wil zestien jongeren per kant

Met zwaarden en clubs

Schaken op het plein

En laat de sterkste winnen »

Jong en oud halfdood

Ze kwamen naar hem toe

Vraag het hem met betraande ogen

Heb medelijden met hen

Maar hij lachte

En spottend riep hij hen toe met donderende stem:

"Het viel ons toen gewoon op

Ik hou van dit spel! "

Een minstreel trok door het dorp

Late herfst

Dat hij zong met een simpele stem

En dus zei het lied:

"Wee de mensen, wee het dorp"

Dat hij een dief heeft bij heer

Als je vrede wilt, wees dan eerlijk

Die moet je met zweet winnen."

Iedereen, jong en oud, luisterde naar hem

Ze hadden gelijk

Er is hoop voor hen geboren

Ze gingen de baron zoeken

Maar hij lachte en spottend

Met donderende stem riep hij hen toe:

"Ik zal je een oor laten afsnijden"

Als je naar de troubadour luistert »

De dorpelingen weigerden

Om meer belasting te betalen

Ze gingen gewapend naar het paleis

En ze spraken ronduit:

"We willen je niet voor onze baron

We willen je niet, maak dat je wegkomt

Wat als u blijft, wee u!

Je moet sterven door op te hangen."

Jong en oud in één

Ze zongen het lied voor hem:

“Helaas, uit het dorp, helaas uit het dorp

Wie heeft er een dief voor meneer »

En hij was stil en boos

Haar hart bonsde

Terwijl de mensen herhaalden

Het lied van de troubadour:

“Helaas, uit het dorp, helaas uit het dorp

Dat hij een dief heeft bij heer

Als je vrede wilt, wees dan eerlijk

Die moet je met zweet winnen."