Тишина - Дубовый Гаайъ

Время рвет на куски каждый день — это крик.

И только звоном в ушах растворяется миг.

И если все хорошо ты услышишь свой смех,

Это время хохочет закинув голову вверх.

Если что-то не так слезою сдавленный стон,

Песчинкой ляжет на дно потоком мутных времен.

А иногда лишь только время и пустота,

Ничего не происходит тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Я слышу шепот ее губ, тонкий запах духов,

Я слышу шорох ее платья и звуки шагов.

Когда она спит, я слышу то что ей снится,

Я даже слышу, как она поднимает ресницы.

И если вдруг она в подушку ночью тихо заплачет,

Я сосчитаю сколько слез от меня она прячет.

А сейчас ее нет она куда-то ушла

И ничего не происходит тишина.

Одиночество пугает и берет меня в плен,

Я слышу тихий скрежет кровеносных систем.

Сердце бьет по голове, огромным молотом боли

И разъедает глаза от выступающей соли.

Я считаю секунды, я считаю часы,

Я жду того, кто должен принести тишины.

И он приходит с пакетом в котором прячется зима,

Вода, ложка, вата и тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Не слышу то, что хочу, а слышу то, что придется.

Время мое только стонами льется

И с каждым часом эти стоны становятся тише,

А иногда бывает так, что я совсем их не слышу.

И я не слышу шагов, чего-то страшного рядом,

Но очень скоро с этим встречусь я блуждающим взглядом.

И кончится время, а вместе с ним пустота,

Остается только одна тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

Тишина, тссс, тихо, тихо.

тихо, тишина.

De tijd scheurt elke dag aan stukken - dit is een kreet.

En alleen een piep in de oren lost een moment op.

En als alles in orde is, hoor je je gelach,

Deze keer lacht hij zijn hoofd omhoog.

Als er iets mis is met een traan, een verstikt gekreun,

Een zandkorrel zal met een stroom van modderige tijden naar de bodem vallen.

En soms alleen tijd en leegte

Er gebeurt niets, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Ik hoor het gefluister van haar lippen, de subtiele geur van parfum,

Ik hoor het geritsel van haar jurk en het geluid van voetstappen.

Als ze slaapt, hoor ik wat ze droomt,

Ik hoor haar zelfs haar wimpers optrekken.

En als ze 's nachts plotseling stilletjes in het kussen huilt,

Ik zal tellen hoeveel tranen ze voor me verbergt.

En nu is ze weg, ze is ergens heen

En niets gebeurt stilte.

Eenzaamheid maakt me bang en neemt me gevangen

Ik hoor het stille knarsen van de bloedsomloop.

Hart klopt op het hoofd, een enorme hamer van pijn

En tast de ogen aan van het uitstekende zout.

Ik tel seconden, ik tel uren

Ik wacht op degene die stilte moet brengen.

En hij komt met een pakket waarin de winter zich verbergt,

Water, lepel, watten en stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Ik hoor niet wat ik wil, maar ik hoor wat ik moet.

Mijn tijd stroomt alleen met gekreun

En met elk uur wordt dit gekreun stiller,

En soms gebeurt het dat ik ze helemaal niet hoor.

En ik hoor geen stappen, iets verschrikkelijks in de buurt,

Maar zeer binnenkort zal ik dit met een dwalend oog ontmoeten.

En de tijd zal eindigen, en daarmee de leegte,

Alleen stilte blijft.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.

Stil, sst, stil, stil.

stil, stilte.