Синяя лирика №1 - Дубовый Гаайъ

убиваю себя каплями бутылочной мечты

И я наверное умру от алкогольной тоски

Плесень ностальгии сожрёт меня дотла

И во всём этом ты виновата одна

И мне некуда идти

И мне некого любить

И даже нет анаши чтобы косяк забить

Чтобы треснула душа от печали травы

Чтобы с дымом наполняющим меня ушла ты

Моё сердце раскололось на тысячи кусков

Они сверкают лужами в трещинах дорог

И ты обходишь их не вспоминая меня

И в лужу сыплется песок с асфальта серого дня

Мне что-то давит на мозг и вены просят ножа

И кто-то мне говорит она тебе не нужна

И я срываю все пробки и забиваю штакет

И через час забываю что тебя со мной нет

По моему спинному мозгу дрожь бегает как тля,

А ты так ласково и нежно убиваешь меня

Ты убиваешь меня тем что была и вдруг нет

Как будто в комнате моей кто-то выключил свет

Я заправляю себе в вену какую-то муть

Я разрушен до конца я хочу отдохнуть,

Но крутит словно реверс память фразу одну

Девочка моя я так тебя …

zelfmoord plegen met flesdroomdruppels

En ik zal waarschijnlijk sterven van alcoholische angst

De vorm van nostalgie zal me tot as opeten

En jij alleen bent verantwoordelijk voor dit alles

En ik kan nergens heen

En ik heb niemand om van te houden

En er is niet eens marihuana om een ​​joint te scoren

Om de ziel te kraken van het verdriet van het gras

Zodat je weggaat met rook die me vult

Mijn hart brak in duizend stukjes

Ze glinsteren als plassen in de scheuren in de wegen

En je omzeilt ze zonder me te herinneren

En zand van het asfalt van een grijze dag stroomt in een plas

Er drukt iets op mijn hersenen en mijn aderen vragen om een ​​mes

En iemand zegt me dat je haar niet nodig hebt

En ik scheur alle files weg en verstop het hek

En na een uur vergeet ik dat je niet bij me bent

Een rilling gaat als bladluizen door mijn ruggenmerg,

En je vermoordt me zo zacht en voorzichtig

Je vermoordt me met wat je was en ineens niet meer

Alsof iemand het licht in mijn kamer uitdeed

Ik vul mijn ader met een soort droesem

Ik ben vernietigd tot het einde, ik wil rusten,

Maar het draait als een omgekeerde herinnering één zin

Mijn meisje, ik hou van je...