SDF - Dub Inc

Sans domicile fixe

L’homme qui n’a pas de toit aux yeux du monde est condamné

Oh France, regarde tes fils

Pour un instant solutionner leurs problèmes

Ta politique néglige, est-ce un mot d’ordre, une directive?

Tuant le coeur des hommes, semant la haine

Non ce n’est pas un film un scénario propre et clean

Enfermé dehors sans mise en scène

Je suis l’employeur qui a perdu son taf

Car tu perds les pédales quand femme et enfants se cassent

Je suis le clandestin vivant dans la rue dans l’angoisse

Je suis le grand-parent sans retraite efficace

Je suis le chomeur longue durée qui n’fait que boire la tasse

Je suis l’adolescent qui a fuit les menaces

D’un père trop violent et d'échecs si tenacent

Quand la rue t’inspire violence, hélas

Jamais seul dans cette galère

Le quotidien l’entraine dans des fonds face a lui meme

Assume sa vie en plein air

Fait face aux moribonds, il luttera quoi qu’il advienne

Donet’s te rwouje

Au clair de lune d’une triste réalité

A vivre au coin des rues dans la précarité

Livrés a eux-mêmes aux quatre vents des villes

Dans ce noeud, cet oedème, c’est toujours les mêmes qu’on dénigre

La main tendue a quémander la charité

C’est les mêmes qu’on pénalise, et on me parle d'égalité

La situation s’cristallise

Pauvres et riches s’enlisent chacun de leurs côtés

Trop d’hypocrisie, la France leur a menti

Ils marchent de ville en ville, sans frontières, sans sous, survivent

dakloos

De man die dakloos is in de ogen van de wereld is gedoemd

Oh Frankrijk, kijk naar je zonen

Los hun problemen even op

Uw beleid verwaarloost, is het een parool, een richtlijn?

Mannenharten doden, haat zaaien

Nee, het is geen film, een schoon en schoon script

Buitengesloten zonder enscenering

Ik ben de werkgever die zijn baan verloor

Omdat je in paniek raakt als vrouw en kinderen uit elkaar gaan?

Ik ben de illegale levend op straat in angst

Ik ben de grootouder zonder effectief pensioen

Ik ben de langdurig werkloze die alleen de beker drinkt

Ik ben de tiener die wegliep voor bedreigingen

Van een vader te gewelddadig en mislukkingen zo hardnekkig

Als de straat geweld in je oproept, helaas

Nooit alleen in deze puinhoop

De dagelijkse sleur sleept hem in fondsen voor zichzelf

Ga uit van het leven in de buitenlucht

Geconfronteerd met de stervende, zal hij vechten, wat er ook gebeurt

Donets te rwouje

In het maanlicht van de trieste realiteit

Om in onzekerheid op de hoek van de straat te wonen

Aan zichzelf overgelaten aan de vier winden van de steden

In deze knoop, dit oedeem, het zijn altijd dezelfde die we denigreren

De uitgestoken hand smekend om liefdadigheid

Het zijn dezelfde mensen die we straffen, en mij is verteld over gelijkheid

De situatie kristalliseert

Arm en rijk verzanden in hun eentje

Te veel hypocrisie, Frankrijk heeft tegen hen gelogen

Ze lopen van stad naar stad, zonder grenzen, zonder geld, overleven