Back To Times Of Splendor - Disillusion

Half way through the wheat, my golden foe

With his itching ears in the scorching heat

The weight of summer, torment to my hands

Armed with a sickle I am out for his beguiling glance

Thought I heared a mare neighing from the creek

Where in every hour spared we anxiously would meet

Drunken whispers noone could hear

'til the day when hordes of wasps

Poisoned every hour so passed

She was faint as I when she spoke to me

Reluctantly.

Words came through

Words of leaving here and leaving me

And her eyes grew bigger then

Bound in moonlit glittering

She Leaned to me and whispered tears into my ear

Well, I went to see the creek again

And many a day I’d stand at its shoreline wondering

If it might be heading north

Through the timber, passed the lake and our chalet

Should have gone with her, should have gone with me

But I stayed when she begged me

To come with her, never to separate, never to be alone

And lept silent when I should have sung the song of heart

And remained loyal to the thief

There is a road that I must travel

May it be paved or unseen

May I be hindered by a thousand stones

Still onward I’d crawl down on my knees

At sudden swallows took upon the scene

Heralding what I could not have foreseen

A threat of rain on the dark horizon

A strong foreboding of a storm arising

And willows’d roar, midges dazzled

Birches sigh from painful lessons

Lessons they’d learned in life

That every stem breaks if bent too far

Will I run for a shelter and quiver?

Will I run away, be idle and shiver?

And thunders pound so hard, pound the drums of warfare

Hungry clouds draw closer with reptile teeth as lightning

Is it the fear of the inevitable that is keeping me awaiting?

I am rigid as of reverence, still and enduring

I must have seen it coming

Oh my longing’s neverending.

Time’s so pale

So come with colors, paint it burning red

I fear no more, can see clearly now

The morning sun beyond the clouds

And when the dark night seems endless

With only a quarter moon left of light

I am longing back to times of splendor

Longing far away, away from here and back to you

I swagger back and forth dancing the betrayer’s dance

For the last of all times, I swear

For the last damn time, I swear !

I am over and through with all your lectures

I know this is the right step to do

Over and through with all you lectures

I know this is the right thing to do !

If I don’t leave now I will be lost in the hot burning dungeon

They have oh so thoroughly prepared for me to all eternity

Hear her whispering feel my cheek ablaze

And I take the first step of a thousand more to come

There is a road that I must travel

May it be paved or unseen

May I be hindered by a thousand stones

Still onward I’d crawl down on my knees

Halverwege de tarwe, mijn gouden vijand

Met zijn jeukende oren in de verzengende hitte

Het gewicht van de zomer, kwelling voor mijn handen

Gewapend met een sikkel ben ik uit op zijn verleidelijke blik

Dacht dat ik een merrie hoorde hinniken vanuit de kreek

Waar in elk gespaard uur we angstig zouden ontmoeten

Dronken gefluister dat niemand kon horen

tot de dag dat hordes wespen

Elk uur vergiftigd dus voorbij

Ze was flauw als ik toen ze tegen me sprak

Aarzelend.

Woorden kwamen door

Woorden van hier weggaan en mij verlaten

En toen werden haar ogen groter

Gebonden in maanverlicht glinsterend

Ze leunde naar me toe en fluisterde tranen in mijn oor

Nou, ik ging weer naar de kreek kijken

En menig dag stond ik aan de kustlijn en vroeg ik me af

Als het naar het noorden gaat

Door het bos, langs het meer en ons chalet

Had met haar mee moeten gaan, had met mij mee moeten gaan

Maar ik bleef toen ze me smeekte

Om met haar mee te gaan, nooit uit elkaar te gaan, nooit alleen te zijn

En zweeg toen ik het lied van het hart had moeten zingen

En bleef trouw aan de dief

Er is een weg die ik moet afleggen

Mag het geplaveid of ongezien zijn?

Mag ik gehinderd worden door duizend stenen

Nog steeds verder zou ik op mijn knieën kruipen

Plotseling namen zwaluwen het toneel over

Aankondigen wat ik niet had kunnen voorzien

Een dreigement van regen aan de donkere horizon

Een sterk voorgevoel van een opkomende storm

En wilgen brullen, muggen verblind

Berken zuchten van pijnlijke lessen

Lessen die ze in het leven hadden geleerd

Dat elke stengel breekt als hij te ver wordt gebogen

Zal ik naar een schuilplaats en een pijlkoker rennen?

Zal ik wegrennen, lui zijn en rillen?

En donderslagen beuken zo hard, beuken op de trommels van oorlogsvoering

Hongerige wolken komen dichterbij met reptielentanden als bliksem

Is het de angst voor het onvermijdelijke dat me laat wachten?

Ik ben stijf als van eerbied, stil en volhardend

Ik moet het hebben zien aankomen

Oh mijn verlangen houdt nooit op.

De tijd is zo bleek

Dus kom met kleuren, verf het brandend rood

Ik vrees niet meer, kan nu duidelijk zien

De ochtendzon achter de wolken

En wanneer de donkere nacht eindeloos lijkt

Met nog maar een kwart maan van het licht

Ik verlang terug naar tijden van pracht

Verlangen ver weg, weg van hier en terug naar jou

Ik zwaai heen en weer en dans de dans van de verrader

Voor het laatst van alle tijden, ik zweer het

Voor de laatste keer, ik zweer het!

Ik ben klaar met al je lezingen

Ik weet dat dit de juiste stap is om te doen

Over en door met al je lezingen

Ik weet dat dit het juiste is om te doen!

Als ik nu niet vertrek, ben ik verloren in de hete brandende kerker

Ze hebben o zo grondig voor mij voorbereid tot in de eeuwigheid

Hoor haar fluisteren voel mijn wang in vuur en vlam

En ik zet de eerste stap van de duizenden die nog moeten volgen

Er is een weg die ik moet afleggen

Mag het geplaveid of ongezien zijn?

Mag ik gehinderd worden door duizend stenen

Nog steeds verder zou ik op mijn knieën kruipen