A Shimmer in the Darkest Sea - Disillusion

Once I noticed a shimmer in the darkest sea

I would hold my breath and dive so deep

A light I did find that will ever shine for me

Locked it up inside, made it mine

Kept it hidden from the world

Hold on tight, don’t let go

Below the mountain spur

The darkest light for no one else to see

But it shall ever shine for me

My hands are cold

My soul, it feeds on failure and catastrophe

My silence sings an endless song

It weeps until the morning comes

Let water run, let water sow

And gently hollow out the stone

Let silence be an endless sea

Forever let go of me

How come I’m always ending where I started so long ago?

And will there ever, ever be a waking up?

The more things change, the more they stay the same

Eens zag ik een glinstering in de donkerste zee

Ik zou mijn adem inhouden en zo diep duiken

Een licht dat ik wel heb gevonden dat ooit voor mij zal schijnen

Ik heb het binnen opgesloten, het van mij gemaakt

Hield het voor de wereld verborgen

Houd je vast, laat niet los

Onder de uitloper van de berg

Het donkerste licht dat niemand anders kan zien

Maar het zal ooit voor mij schijnen

Mijn handen zijn koud

Mijn ziel, het voedt zich met mislukking en catastrofe

Mijn stilte zingt een eindeloos lied

Het huilt tot de ochtend komt

Laat het water lopen, laat het water zaaien

En hol de steen voorzichtig uit

Laat stilte een eindeloze zee zijn

Laat me voor altijd los

Hoe komt het dat ik altijd eindig waar ik zo lang geleden begon?

En zal er ooit, ooit een ontwaken zijn?

Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven