Живой - Денис Лирик

Ты уж извини меня, за то, что не прогнулся.

За то, что не упал и без тебя не сдулся.

За то, что ты пропала.

За то, что не пропал.

За то, что на тебя я искренне запал.

Но временами бывает тяжко,

Тебя бы выдохнуть как горькую затяжку.

Но это мелочи, время вылечит,

А ты обычный глюк, который вылетит.

И все еще пишу, что называла «шляпой»,

И даже это трек для кого-то будет «шлягер».

Тебе виднее там, за меня из пади-ка,

Попивая «Миллер», чипсы с паприкой.

«Бла-бла, бла-бла-бла».

Вот такая, вот примерно любовь твоя.

А я живой — творю, это во мне засело.

Я для тебя остался, лишь акопеллой.

Припев:

Расскажи мне, как без меня ты там?

Как без меня тебе с ним?

И по чьим ты скучаешь губам?

Твой уход оживил — извини!

Расскажи мне, как без меня ты там?

Как без меня тебе с ним?

И по чьим ты скучаешь губам?

Твой уход оживил — извини!

А, мы друг-друга не знали, как горизонтали и вертикали,

Мы так не похожи, мы стали прохожими.

Ночи не холодны уже так, растворяюсь в стопах бумаг,

Не увидишь боли в глазах, я научился не верить в слова.

Тихо играет гитара, эти струны — хирурги по ранам,

Уже по углам не кидает, мелодия новая стимул рождает.

Опадают последние листья, с ними уходят даты и числа,

С чистого листа, новая жизнь «без тебя».

Припев:

Расскажи мне, как без меня ты там?

Как без меня тебе с ним?

И по чьим ты скучаешь губам?

Твой уход оживил — извини!

Расскажи мне, как без меня ты там?

Как без меня тебе с ним?

И по чьим ты скучаешь губам?

Твой уход оживил — извини!

Sorry dat ik niet buk.

Om niet te vallen en niet weggeblazen te worden zonder jou.

Omdat je verdwenen bent.

Om niet verloren te gaan.

Voor het feit dat ik oprecht voor je viel.

Maar soms is het moeilijk

Je moet worden uitgeademd als een bittere trek.

Maar dit zijn kleinigheden, de tijd zal genezen,

En jij bent een gewone storing die zal crashen.

En ik ben nog steeds aan het schrijven wat ik een "hoed" noemde

En zelfs dit nummer zal voor iemand een hit worden.

Je weet daar beter, voor mij van de herfst,

Nippend aan Miller, paprikachips.

"Bla, bla, bla."

Dat is het, dat gaat over jouw liefde.

En ik leef - ik ben aan het creëren, het zit vast in mij.

Ik bleef voor jou, slechts een acapella.

Refrein:

Vertel me, hoe ben je daar zonder mij?

Hoe gaat het met hem zonder mij?

En wiens lippen mis je?

Uw vertrek nieuw leven ingeblazen - het spijt me!

Vertel me, hoe ben je daar zonder mij?

Hoe gaat het met hem zonder mij?

En wiens lippen mis je?

Uw vertrek nieuw leven ingeblazen - het spijt me!

Ah, we kenden elkaar niet, horizontaal en verticaal,

We lijken niet zo op elkaar, we zijn passanten geworden.

De nachten zijn niet meer koud, ik los op in stapels papieren,

Je zult de pijn in je ogen niet zien, ik heb geleerd om niet in woorden te geloven.

Een gitaar speelt zacht, deze snaren zijn wondchirurgen,

Gooit niet meer in de hoeken, de melodie geeft geboorte aan een nieuwe prikkel.

De laatste bladeren vallen, datums en cijfers horen erbij,

Van een schone lei, een nieuw leven "zonder jou".

Refrein:

Vertel me, hoe ben je daar zonder mij?

Hoe gaat het met hem zonder mij?

En wiens lippen mis je?

Uw vertrek nieuw leven ingeblazen - het spijt me!

Vertel me, hoe ben je daar zonder mij?

Hoe gaat het met hem zonder mij?

En wiens lippen mis je?

Uw vertrek nieuw leven ingeblazen - het spijt me!