Моя маленькая истеричка - Денис Лирик

Ты моя маленькая истеричка, знаешь

Я по тебе скучаю так, хоть и любовь завяла.

Не у меня конечно — ты уже выросла.

И мы не видимся — во встречах нету смысла.

Ты с другим зависла, а мне не так с другими

Мучает бессонница и под глазами круги,

А ты такая строгая со мной была все дни,

И те воспоминания приходят с запахом весны:

В которых я и ты.

Так поменялось все.

Первая ночь без тебя была совсем пустой.

Не приходил домой, все о тебе напоминало.

Путал имена — в голове ведь ты осталась;

Ты мне снилась, моя маленькая истеричка,

Все кричала на меня, и, как обычно:

Мат через строчку, эти родные стычки.

Теперь все как-то тихо — нет тебя истеричка…

Припев:

Моя маленькая истеричка с кем-то.

А я искал такую же, с окраины до центра,

И в этих поисках уже не вижу смысла.

Ты если что, звони, или пиши там письма.

Запах твоих волос, и небольшой твой рост

Меня сносили просто.

И этот нежный голос,

Что ежедневно слышал по телефону…

Теперь звонят другие, но разговор короткий.

Ссоры из-за ревности и о нашей верности

Из-за этих куриц, что ко мне с роду лезли.

Ты моя маленькая истеричка, знаешь,

Ты была одной, одной ты и останешься.

Может когда-то вспомнишь нашу историю,

Все песни посвященные, что были на повторе.

С тобой мечтал о море, и нас только двое.

И мы молчали бы — за нас шептали б волны…

Эта мечта осталась где-то там, вдали.

И если вдруг соскучишься, ты, если что, звони.

Я все тот же, все так же в рэпе.

Часто о тебе думаю, сбивая пепел…

Припев:

Моя маленькая истеричка с кем-то.

А я искал такую же, с окраины до центра,

И в этих поисках уже не вижу смысла.

Ты если что, звони, или пиши там письма.

Je bent mijn kleine hysterische, weet je?

Ik mis je zo erg, ook al is de liefde verdord.

Niet met mij natuurlijk - je bent al volwassen.

En we zien elkaar niet - vergaderen heeft geen zin.

Je hing op met een ander, maar ik ben niet zo met anderen

Ik heb last van slapeloosheid en kringen onder mijn ogen,

En je was al die dagen zo streng voor mij,

En die herinneringen komen met de geur van de lente:

Waarin ik en jij.

Dus alles is veranderd.

De eerste nacht zonder jou was helemaal leeg.

Ik kwam niet thuis, alles deed me aan jou denken.

Ik verwarde de namen - je bleef in mijn hoofd;

Ik heb over jou gedroomd, mijn kleine hysterische,

Iedereen schreeuwde naar me, en zoals gewoonlijk:

Schaakmat door de linie, deze inheemse schermutselingen.

Nu is alles op de een of andere manier stil - je bent niet hysterisch ...

Refrein:

Mijn kleine driftbui met iemand.

En ik was op zoek naar dezelfde, van de buitenwijken tot het centrum,

En in deze zoekopdrachten zie ik het punt niet meer.

Als er iets is, bel of schrijf daar dan brieven.

De geur van je haar en je kleine lengte

Ik werd gewoon neergehaald.

En deze zachte stem

Wat ik dagelijks aan de telefoon hoorde...

Nu bellen anderen, maar het gesprek is kort.

Ruzies over jaloezie en onze loyaliteit

Vanwege deze kippen die in mijn familie zijn geklommen.

Je bent mijn kleine hysterische, weet je?

Je was alleen en je blijft alleen.

Misschien herinner je je ooit onze geschiedenis,

Alle nummers die daaraan waren gewijd, stonden op repeat.

Met jou droomde ik van de zee, en we zijn maar met twee.

En we zouden stil zijn - de golven zouden voor ons fluisteren...

Deze droom bleef ergens daarbuiten, ver weg.

En als je je ineens gaat vervelen, bel je als er iets is.

Ik ben nog steeds dezelfde, nog steeds in de rap.

Vaak denk ik aan jou, terwijl je de as neerhaalt ...

Refrein:

Mijn kleine driftbui met iemand.

En ik was op zoek naar dezelfde, van de buitenwijken tot het centrum,

En in deze zoekopdrachten zie ik het punt niet meer.

Als er iets is, bel of schrijf daar dan brieven.