Выдуманная - Денис Лирик

Многих мучает вопрос: кому я посвящаю все свои стихи?

Просто я ее выдумал.

И дарю их той, которая приходит в мои сны.

Она не существует.

Это все для тебя, — выдуманная.

А ее нет, и не было никогда,

Но будет тот момент, когда скажу — она.

А я еще не любил, как хочу любить.

Да просто не было той, в ком бы я видел жизнь.

Я ее выдумал — она фантазия,

Из головы моей просто не вылазия.

В моих снах она, по-настоящему,

И поднимает дух, как кофе бодрящее.

Ну что не текст о ней, а той которой нет.

О ком мечтаю лишь, когда погашен свет.

С кем даже очень ночью, было много их.

Но я не видел одну, в этих глазах пустых.

А я хочу к утру, чтоб по моим рукам,

Когда я буду проводить по ее волосам.

Чтобы рвало на части, чтобы кидало в пот.

Чтобы я помнил с ней, каждый эпизод.

Припев:

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Хочу будить с утра поцелуем в губы.

Пусть другие видят, что мы реально любим.

Не будет требовать, с меня финансы лишь.

В ее огромном мире, я не стану лишним.

Встречать рассвет, встречать закат.

У нас не будет фальши и не сдадим назад.

Не будем убегать, при каждой ссоре,

Будем решать вдвоем любые споры.

Всего лишь выдумал, а может свыше знак.

Она же где-то есть, только пока во снах.

Ведь знай, и может быть весна,

На ухо скажет, что вот — идет она.

Я всплыву со дна, свое узнаю сразу,

У нас не будет любви, с нею на показ.

Буду на день дарить заместо роз,

Сотни красивых фраз, будет со мной без слез.

Припев:

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Она всего лишь сон, в котором я люблю;

Я оживаю там, хочу так наяву.

И с ней тишина (тишина), даже так важна.

Так важна…

Velen worden gekweld door de vraag: aan wie draag ik al mijn gedichten op?

Ik heb het net verzonnen.

En ik geef ze aan degene die in mijn dromen komt.

Ze bestaat niet.

Het is allemaal voor jou - fictief.

Maar ze is niet, en was nooit,

Maar er komt een moment dat ik zal zeggen: dat is ze.

En ik heb nog niet liefgehad zoals ik wil liefhebben.

Ja, er was gewoon niemand in wie ik het leven zou zien.

Ik heb haar uitgevonden - ze is een fantasie,

Ik kan gewoon niet uit mijn hoofd.

In mijn dromen is ze echt

En verheft de geest, zoals verkwikkende koffie.

Nou ja, geen tekst over haar, maar een die niet bestaat.

Van wie ik alleen droom als het licht uit is.

Met wie er zelfs 's nachts velen waren.

Maar ik zag er geen, leeg in die ogen.

En ik wil tegen de ochtend, zodat in mijn handen,

Als ik door haar haar ren.

Aan stukken scheuren, in het zweet werpen.

Zodat ik me elke aflevering met haar herinner.

Refrein:

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...

Ik wil je 's ochtends wakker maken met een kus op de lippen.

Laat anderen zien dat we echt liefhebben.

Hij zal niet alleen geld van mij eisen.

In haar uitgestrekte wereld zal ik niet overbodig worden.

Ontmoet de dageraad, ontmoet de zonsondergang.

We zullen geen leugens hebben en we zullen niet teruggeven.

We zullen niet weglopen, bij elke ruzie,

Samen lossen we eventuele geschillen op.

Ik heb het net uitgevonden, of misschien een teken van boven.

Ze is ergens, voorlopig alleen in dromen.

Weet tenslotte dat het lente kan zijn,

Hij zal in zijn oor zeggen dat ze eraan komt.

Ik zal van de bodem opstaan, ik zal de mijne meteen herkennen,

We zullen geen liefde hebben, met haar voor de show.

Ik zal een dag in plaats van rozen geven,

Honderden mooie zinnen zullen bij me zijn zonder tranen.

Refrein:

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...

Ze is gewoon een droom waarin ik liefheb;

Ik kom daar tot leven, ik wil het in het echt.

En daarmee stilte (stilte), toch zo belangrijk.

Zo belangrijk...