Стихи из прошлых лет - Денис Лирик

Я просыпался ночью и много думал очень,

Где она и с кем?

Дома, ли точно?

До самого рассвета мысли во мне кипели,

Капал молча дождь, пока писал в постели.

Эти стихи о прошлом, что стали в будущем,

На тот момент я знал, что нас потом не будет.

Верил до последнего, что в этом я не прав,

Думал, что чувства до самого конца в сердцах.

А за окном, на вокзале, тускло свет мерцал,

Поезда по путям, кто-то кого-то ждал.

Кто свою любовь, кто-то по делам просто,

А я умирал под этой мягкой простынью.

Я не бросал слова на этот гребаный ветер,

О том, как я любил да и люблю, поверьте.

Время не меняет нас, я на себе проверил,

Просто проходят дни, ну а мы взрослеем.

Скучает каждый, просто признать боится,

Я не знаю, что за чувство, когда тебе не спится.

В вещах порыться, что обоих связывало,

Хоть облей бензином, но вспомнишь всё не раз.

Зови меня теперь просто Денис Лирик,

Да, это я, чьё будешь помнить имя.

Линии на ладонях видимо разные,

Так спешил любить, теперь хочу опаздывать.

Жить сегодня, не загадывать на завтра,

Никого не будить поцелуем вместо завтрака.

Слово из 6 не шептать на ухо,

Лучше быть каменным, чем верить.

Горячий кофе, балкон, мысли под сигарету,

Грустности с пеплом уносит ветер.

Я не хотел писать, рука сама писала,

То что любовь в будущем, просто сгори до тла.

Наступал рассвет, листы были исписаны,

Я рвал их пополам, но снова склеивал все мысли.

И вот тот день, когда стихи из прошлого,

Зачитаны в будущем, то есть этой осенью.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Ik werd 's nachts wakker en dacht veel,

Waar is ze en met wie?

Thuis toch?

Tot de dageraad kookten gedachten in mij,

Het regende stil terwijl hij in bed plaste.

Deze gedichten gaan over het verleden, wat de toekomst werd,

Op dat moment wist ik dat we er later niet zouden zijn.

Ik geloofde tot het laatst dat ik hierin fout zat,

Ik dacht dat gevoelens tot het einde in de harten.

En buiten het raam, op het station, flikkerde een zwak licht,

Treinen op de sporen, iemand wachtte op iemand.

Wie is je liefde, iemand is gewoon voor zaken,

En ik stierf onder dit zachte laken.

Ik heb geen woorden gegooid naar deze verdomde wind

Over hoe ik liefhad en liefhad, geloof me.

Tijd verandert ons niet, ik controleerde mezelf

Dagen gaan voorbij en we worden volwassen.

Iedereen verveelt zich, alleen bang om toe te geven

Ik weet niet hoe het voelt als je niet kunt slapen.

Snuffelen in dingen die beide met elkaar verbonden,

Giet zelfs benzine, maar onthoud alles meer dan eens.

Bel me nu gewoon Denis Lyric,

Ja, ik ben het wiens naam je zult onthouden.

De lijnen op de handpalmen zijn blijkbaar anders,

Ik had zo'n haast om lief te hebben, nu wil ik te laat zijn.

Leef vandaag, denk niet aan morgen

Maak niemand wakker met een kus in plaats van met ontbijt.

Woord van 6 fluister niet in je oor,

Het is beter steen te zijn dan te geloven.

Warme koffie, balkon, gedachten onder een sigaret,

Verdriet met as wordt meegevoerd door de wind.

Ik wilde niet schrijven, de hand zelf schreef,

Het feit dat liefde in de toekomst is, brand gewoon tot de grond toe.

De dageraad kwam, de bladen waren geschreven,

Ik scheurde ze doormidden, maar lijmde alle gedachten weer aan elkaar.

En die dag, toen gedichten uit het verleden,

Lees voor in de toekomst, dat wil zeggen, dit najaar.

Mike de stem inbreken met gedichten van de afgelopen jaren,

Ik wil niet terug, er is geen zon meer.

Sneeuw smolt en onze liefde smolt,

Ze is ergens waar ze niet meer zal zijn.

Mike de stem inbreken met gedichten van de afgelopen jaren,

Ik wil niet terug, er is geen zon meer.

Sneeuw smolt en onze liefde smolt,

Ze is ergens waar ze niet meer zal zijn.

Mike de stem inbreken met gedichten van de afgelopen jaren,

Ik wil niet terug, er is geen zon meer.

Sneeuw smolt en onze liefde smolt,

Ze is ergens waar ze niet meer zal zijn.

Mike de stem inbreken met gedichten van de afgelopen jaren,

Ik wil niet terug, er is geen zon meer.

Sneeuw smolt en onze liefde smolt,

Ze is ergens waar ze niet meer zal zijn.