Снегом - Денис Лирик

Куплет 1:

Город уже спит, а я не могу.

Просто скучаю, я просто ее люблю.

Снегом упасть бы тебе на карниз,

И до утра смотреть, как ты тихо спишь.

Так не хватает, не хватает тебя.

Так не хватает твоего голоса.

Так не хватает прикасаний твоих,

И мира нашего, что на двоих.

Разлетелось сердце на атомы.

Пустота, оба виноваты мы.

Из бумаги чувства так легко порвали.

У моста, у нашего обвалились сваи.

Тушь и помада, любимый табак,

Это все осталось мне после тебя.

Ревели небеса в день разлуки нашей,

И по привычки с утра два кофе в чашке.

Припев:

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони.

Сжать тебя так крепко-крепко.

Сказать с добрым утром, соня!

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони.

Сжать тебя так крепко-крепко.

Сказать с добрым утром, соня!

Куплет 2:

Город уже спит, а я, а я все также,

Минус на репит, кладу рифмы на бумажки,

О том, как задыхаюсь без тебя.

Я не справлюсь без тебя и дня.

Глаза наполнены печалью.

Между нами лишь молчанье.

Я без тебя тут убиваюсь дрянью.

Думал сильный, но уже не знаю.

Тону, тону, тону, тону,

Не могу, так быстро иду ко дну.

Хочу, хочу, хочу, хочу

Видеть каждый день лишь тебя одну.

Перемотать часы туда, где я и ты.

Я в той бы ссоре сказал бы сам: «Прости!».

Снегом упал бы, да хоть дождем,

Лишь бы знать, что после этого ты будешь со мной.

Припев:

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони,

Сжать тебя так крепко-крепко,

Сказать с добрым утром, соня!

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони,

Сжать тебя так крепко-крепко,

Сказать с добрым утром, соня!

Vers 1:

De stad slaapt al, maar ik niet.

Ik mis haar gewoon, ik hou gewoon van haar.

Sneeuw zou op je richel vallen,

En kijk hoe je rustig slaapt tot de ochtend.

Zo missen, jou missen.

Ik mis je stem zo erg.

Dus je aanrakingen zijn niet genoeg,

En onze wereld, die voor twee is.

Het hart viel uiteen in atomen.

Leegte, we zijn allebei schuldig.

Gevoelens werden zo gemakkelijk van papier gescheurd.

Bij de brug, bij de onze, stortten de palen in.

Mascara en lippenstift, favoriete tabak,

Na jou wordt het allemaal aan mij overgelaten.

De hemel brulde op de dag van ons afscheid,

En uit gewoonte 's ochtends twee kopjes koffie.

Refrein:

Sneeuw zou uit de lucht in je handpalmen landen.

Knijp je zo strak.

Zeg goedemorgen, Sonya!

Sneeuw zou uit de lucht in je handpalmen landen.

Knijp je zo strak.

Zeg goedemorgen, Sonya!

vers 2:

De stad slaapt al, en ik, en ik ben nog steeds dezelfde,

Minus op repit, ik zet rijmpjes op stukjes papier,

Over hoe ik stik zonder jou.

Ik kan geen dag zonder jou.

De ogen zijn gevuld met verdriet.

Er is alleen stilte tussen ons.

Ik vermoord mezelf met rotzooi zonder jou.

Ik dacht dat het sterk was, maar ik weet het niet meer.

Ik verdrink, ik verdrink, ik verdrink, ik verdrink

Ik kan niet, ik zak zo snel weg.

ik wil, ik wil, ik wil, ik wil

Om alleen jou elke dag te zien.

Draai de klok terug naar waar jij en ik zijn.

In die ruzie zou ik zelf hebben gezegd: "Het spijt me!"

Sneeuw zou vallen, maar zelfs regen,

Gewoon om te weten dat je hierna bij mij zult zijn.

Refrein:

Sneeuw uit de lucht zou in je handpalmen landen,

Knijp je zo strak, strak

Zeg goedemorgen, Sonya!

Sneeuw uit de lucht zou in je handpalmen landen,

Knijp je zo strak, strak

Zeg goedemorgen, Sonya!