Поезда - Денис Лирик

Из этих поездов, я тебя ловил.

Поцелуй без слов, словно мир застыл.

Тебя к себе прижму.

«Ну, привет» — скажу.

Опять не выспалась, стоял в вагоне шум.

Не купе, плацкарт, кипяток и чай.

Скинешь sms: «Скоро буду, не скучай».

Телефон в руке, в mp3 немного.

Песен о любви, что облегчат дорогу.

Проводница ходит, свои шутки травит.

А ты в vk зайдешь, потратишь трафик.

Погрустишь, улыбнешься, и не заметно.

Упадет слеза, ведь мы так ждали этого.

Стук колёс, чемодан, числа.

Календарь, на руках билеты, ко мне снова в даль.

А я уснуть не мог, всё считал минуты.

Когда будешь тут ты.

Припев:

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

Уже стемнело, в вагоне погасили свет,

Ты закроешь глаза, знаю вовсе нет.

Половину пути ещё и вместе будем,

Пролетела ночь, всех пораньше будят.

Я на вокзале уже, колотит с вечера.,

Будто бы в первый раз иду на эту встречу

И даже нету денег, купить тебе цветы,

Бывало не ловко, но я такой, прости.

Все кого-то ждут — полусонные,

Поезда ловят, считают вагоны.

Смотрю по окнам, ищу свою малую.

Я приготовил речь, но забыл — волнуюсь.

Чемодан в сторонку, беги ко мне родная,

Ты ущипни меня, и то ли сплю, не знаю.

Любовь на расстоянии, как боль зубная,

Вот так и жили друг без друга, умирая.

Припев:

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

А поезд ехал, так не спеша.

Они так ждали этого дня.

Терпенье, боль, копили силы,

Но километры, всё погубили.

Van deze treinen heb ik je gepakt.

Kus zonder woorden, alsof de wereld bevroren is.

Ik zal je naar mij toe brengen.

'Nou, hallo,' zeg ik.

Ik heb weer niet genoeg geslapen, er was lawaai in de koets.

Geen coupé, gereserveerde zitplaats, kokend water en thee.

Gooi sms weg: "Ik ben er zo, verveel je niet."

Telefoon in de hand, niet veel in mp3.

Liedjes over liefde die de weg gemakkelijker maken.

De conducteur loopt, vergiftigt haar grappen.

En je gaat naar vk, besteedt verkeer.

Je zult verdrietig zijn, glimlachen en niet merkbaar.

Er zal een traan vallen, want hier hebben we op gewacht.

Het geluid van wielen, een koffer, cijfers.

Kalender, kaartjes in de hand, weer naar mij in de verte.

En ik kon niet slapen, ik bleef de minuten tellen.

Wanneer je hier bent.

Refrein:

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.

Het was al donker, de lichten in de auto waren uit,

Je sluit je ogen, ik weet het helemaal niet.

Halverwege zijn we samen,

De nacht vloog voorbij, ze maken iedereen vroeg wakker.

Ik ben al op het station, het zoemt al sinds de avond,

Het is alsof ik voor het eerst naar deze vergadering ga

En ik heb niet eens geld om bloemen voor je te kopen,

Vroeger was het ongemakkelijk, maar zo ben ik, het spijt me.

Iedereen wacht op iemand - half in slaap,

Treinen worden gepakt, auto's worden geteld.

Ik kijk door de ramen, op zoek naar mijn kleintje.

Ik heb een toespraak voorbereid, maar ik ben het vergeten - ik maak me zorgen.

Koffer opzij, ren naar me toe schat,

Je knijpt me, en of ik slaap, ik weet het niet.

Liefde op afstand, als kiespijn,

Zo leefden ze zonder elkaar, stervend.

Refrein:

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.

En de trein reed, zo langzaam.

Ze keken zo uit naar deze dag.

Geduld, pijn, opgebouwde kracht,

Maar de kilometers verpesten alles.