Накрыло - Денис Лирик

Появился в твоей жизни снова кто-то

И на заставке уже не я на фото.

Не от меня смс, приходят по утрам:

«По теплее одевайся, прохладно там».

Мы не увидимся, и никуда не сходим,

И не посмотрим фильмы, до самого восхода.

Не для меня помада, на твоих губах,

Он с тобой каждый день, а я с тобой во снах.

В моих руках микро, а так ее охота,

Не по мне она.

Я плохой походу.

Не успел понять, чего ты просила,

Может я глухой, или просила тихо.

Телефон молчит, как никогда не молчал,

Меня лишь тот поймет, кто свое терял.

Я будто сам стрелял, в себя так больно.

Банально, но без тебя ни так прикольно.

Припев:

Снова накрыли мысли лавиной,

Не я в телефоне записан любимым.

Записку на стол, со словами «Прощай».

Я «нас» зачеркнула, ты не вспоминай.

Снова накрыли мысли лавиной,

Не я в телефоне записан любимым.

Записку на стол, со словами «Прощай».

Я «нас» зачеркнула, ты не вспоминай.

Он выполняет все капризы, ты воспитала,

А я не смог любить тебя, как ты мечтала.

Перебрал вчера, путал тебя со всеми,

Нас и нет забыл, ждал как обычно в семь.

Ты не пришла опять, и не придешь я знаю,

И пусть звучит так глупо, рад твоему on-line.

Я просто так зайду, припалю немного,

Твои фото новые, в душе опять тревога.

Не потревожу, нет.

Главное быть счастливой.

А для меня чужые руки, будто бы крапивой.

Оставляют след, напоминая,

Что есть та, кого так не хватает.

Если б знала только, какой внутри бардак

И не меняет ниче, на часах тик так.

Ты уходила сто раз, теперь я понял точно,

Зачеркнула все, стоит на чувствах точка…

Припев:

Снова накрыли мысли лавиной,

Не я в телефоне записан любимым.

Записку на стол, со словами «Прощай».

Я «нас» зачеркнула, ты не вспоминай.

Снова накрыли мысли лавиной,

Не я в телефоне записан любимым.

Записку на стол, со словами «Прощай».

Я «нас» зачеркнула, ты не вспоминай.

Er is weer iemand in je leven verschenen

En op het opstartscherm sta ik niet meer op de foto.

SMS niet van mij, ze komen in de ochtend:

"Doe warme kleren aan, het is koud daarbuiten."

We zullen elkaar niet zien, en we zullen nergens heen gaan,

En we zullen geen films kijken tot zonsopgang.

Niet voor mij lippenstift, op jouw lippen,

Hij is elke dag bij je, en ik ben bij je in mijn dromen.

Micro is in mijn handen, en haar jacht ook,

Ze is niet voor mij.

Ik ben een slechte wandelaar.

Ik had geen tijd om te begrijpen waar je om vroeg,

Misschien ben ik doof, of vroeg ik zachtjes.

De telefoon is stil, zoals het nooit stil is geweest,

Alleen zij die de hunne hebben verloren, zullen mij begrijpen.

Het was alsof ik mezelf neerschoot, het doet zo'n pijn.

Afgezaagd, maar niet zo cool zonder jou.

Refrein:

Opnieuw bedekte gedachten met een lawine,

Ik ben niet degene die aan de telefoon als favoriet wordt vermeld.

Een briefje op tafel met de woorden "Tot ziens".

Ik heb "ons" doorgestreept, weet je dat niet meer.

Opnieuw bedekte gedachten met een lawine,

Ik ben niet degene die aan de telefoon als favoriet wordt vermeld.

Een briefje op tafel met de woorden "Tot ziens".

Ik heb "ons" doorgestreept, weet je dat niet meer.

Hij vervult alle grillen die je hebt opgevoed,

En ik kon niet van je houden zoals je droomde.

Ging door gisteren, verwarde je met alle anderen,

Hij vergat ons niet, hij wachtte zoals gewoonlijk om zeven uur.

Je bent niet meer gekomen, en je zult niet komen, ik weet het

En laat het zo stom klinken, ik ben blij voor je online.

Ik ga gewoon naar binnen, brand een beetje,

Je foto's zijn nieuw, er is weer angst in mijn ziel.

Ik maak me geen zorgen, nee.

Het belangrijkste is om gelukkig te zijn.

En voor mij vreemde handen, als brandnetels.

Laat een spoor achter, herinnerend

Dat er iemand is die zo tekortschiet.

Als ik eens wist wat een puinhoop van binnen

En het verandert niets, het is een tik-tak op de klok.

Je bent honderd keer vertrokken, nu begrijp ik het zeker

Alles doorgestreept, er is een punt op de gevoelens ...

Refrein:

Opnieuw bedekte gedachten met een lawine,

Ik ben niet degene die aan de telefoon als favoriet wordt vermeld.

Een briefje op tafel met de woorden "Tot ziens".

Ik heb "ons" doorgestreept, weet je dat niet meer.

Opnieuw bedekte gedachten met een lawine,

Ik ben niet degene die aan de telefoon als favoriet wordt vermeld.

Een briefje op tafel met de woorden "Tot ziens".

Ik heb "ons" doorgestreept, weet je dat niet meer.