Чёрными красками - Денис Лирик

Вот так вот и бывает, у всех и у каждого,

Они скучают, но никто из них не скажет.

Они решили так сгоряча или осознанно,

Но уже, слишком поздно.

Время поменяло их, вроде бы выросли,

Новые поцелуи, старые в мыслях.

Сколько на ветер слов бросали смело,

Это и есть любовь, когда мороз по телу.

Он не писал ей мелом, под окном люблю,

Не обещал ей звёзды, глядя на луну.

И видимо на свой вопрос не найду ответа,

А что для счастья нужно?

что бы быть согретым.

Он просто рядом был, это же главное,

Она давала сил ему хватала взгляда.

Он ее принял такой, хотя не идеал она,

А почему же ты его принять не смогла.

Просто да видимо, любить двоим нельзя,

Нету взаимности, и существует ли она.

Все начиналось так, словно в сказке,

Но все замазали, черными красками.

Припев:

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Тянется рука в карман, за телефоном,

Там новый номер.

Время само расставило, все по своим местам,

Но почему так больно?

и давит по вискам?

Что-то пошло не так и все не так расставлено,

Он и она чувствуют себя раздавленными.

А если они встретятся?

Как ты думаешь?

Они будут вместе?

А я не знаю теперь, не знаю во что верить,

Просто сидеть и ждать, слушать как воет ветер.

Может все и остыло, но так кипит душа,

Я видел его взгляд, когда она ушла.

Дыши пацан, так бывает просто,

За кого готов убить, они уходят молча.

Ставят точки, не думая что будет завтра,

Можно со зла послать, но это же не правда.

Припев:

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Солнце не греет, уже так, храни тепло в руках.

Не отпускай, держи, того кто научил любить.

Dit is hoe het gebeurt, voor iedereen en iedereen,

Ze vervelen zich, maar geen van hen zal het zeggen.

Ze besloten zo overhaast of bewust

Maar nu al, het is te laat.

De tijd heeft ze veranderd, ze lijken te zijn gegroeid,

Nieuwe kussen, oude in gedachten.

Hoeveel woorden werden brutaal in de wind gegooid,

Dit is liefde als er rijp op het lichaam ligt.

Hij schreef haar niet met krijt, ik hou van onder het raam,

Ik heb haar de sterren niet beloofd, kijkend naar de maan.

En blijkbaar vind ik geen antwoord op mijn vraag,

En wat is er nodig voor geluk?

warm zijn.

Hij was er gewoon, dat is het belangrijkste,

Ze gaf hem kracht genoeg van een blik.

Hij accepteerde haar zo, hoewel ze niet ideaal was,

En waarom kon je het niet accepteren.

Gewoon ja, blijkbaar kun je niet van twee houden,

Er is geen wederkerigheid, en bestaat die wel.

Het begon allemaal als in een sprookje

Maar alles was besmeurd met zwarte verf.

Refrein:

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.

Een hand reikt in de zak, achter de telefoon,

Er is een nieuw nummer.

De tijd zelf zette alles op zijn plaats,

Maar waarom doet het zoveel pijn?

en drukt op de slapen?

Er is iets misgegaan en alles is niet zo geregeld,

Hij en zij voelen zich verpletterd.

Wat als ze elkaar ontmoeten?

Hoe denk je?

Zullen ze samen zijn?

En nu weet ik het niet, ik weet niet wat ik moet geloven,

Gewoon zitten en wachten, luister naar de huilende wind.

Misschien is alles afgekoeld, maar de ziel kookt zo,

Ik zag zijn blik toen ze wegging.

Adem jongen, het is makkelijk

Voor wie hij bereid is te doden, vertrekken ze in stilte.

Ze zetten stippen zonder na te denken over wat er morgen zal gebeuren,

Je kunt het uit het kwaad sturen, maar het is niet waar.

Refrein:

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.

De zon verwarmt niet, al zo, blijf warm in je handen.

Laat niet los, houd vast aan degene die je leerde lief te hebben.