TRANSPARENTE - David Rees

Hoy soy un poco más pequeño que de normal

Todo me queda grande, el mundo me queda grande

He invertido mi valor, y como Alicia, me divido en dos

Luego el miedo se expande, y es un gigante, y me esconde

Conozco mi debilidad

Y no es novedad

Perdóname, mi necesidad

Es saber que siempre vas a estar aquí

Oh-oh, aquí

Y que me harás confiar en mí

En mi capital ya no hay ruido ni señals por ninguna parte

Ya no queda nadie, ya no hay nadi, eh-eh

Necesito gritar a pleno pulmón

Comprobar el principio «acción, reacción»

Y solo hay aire, y no me queda aire

El mínimo soplo de viento me derrumba

Y no hay quien me reconstruya

Me cierro en banda y espero a que alguien me hunda

Preparo mi propia tumba

En silencio, por si molesto

Sin avisar a nadie

Esperando a que alguien me salve

Sé que hablo deprisa y casi no me entiendes, te me pierdes

Soy un cúmulo de inseguridades

Que no se tienen en pie

Y brotan a flor de piel

Y estoy a punto de caer

Ven y dime que soy diferente, que no indiferente

Lléname de color y dime que no soy transparente

Vandaag ben ik iets kleiner dan normaal

Alles is te groot voor mij, de wereld is te groot voor mij

Ik heb mijn waarde geïnvesteerd en net als Alicia ben ik in tweeën gedeeld

Dan breidt de angst zich uit, en het is een reus, en het verbergt me

Ik ken mijn zwakte

En het is niet nieuw

Vergeef me, mijn behoefte

Het is weten dat je er altijd zult zijn

oh-oh, hier

En dat je ervoor zorgt dat ik me vertrouw

In mijn hoofdstad is er nergens ruis of signalen

Er is niemand meer, er is niemand meer, eh-eh

Ik moet schreeuwen naar de top van mijn longen

Controleer het "actie, reactie"-principe

En er is alleen lucht, en ik heb geen lucht meer

Het minste zuchtje wind slaat me neer

En er is niemand om mij te herbouwen

Ik sluit me op en wacht tot iemand me laat zinken

Ik bereid mijn eigen graf voor

In stilte, voor het geval je stoort

zonder iemand op de hoogte te stellen

Wachten tot iemand me redt

Ik weet dat ik snel spreek en je verstaat me nauwelijks, je mist me

Ik ben een cluster van onzekerheden

Ze staan ​​niet op

En ze ontkiemen naar de oppervlakte

En ik sta op het punt te vallen

Kom en vertel me dat ik anders ben, dat ik niet onverschillig ben

Vul me met kleur en vertel me dat ik niet transparant ben