El Universo Entre Tus Ojos - David Rees

Constelaciones hechas de pecas

Adornan la Tierra entre dos planetas

En el cielo sobrevuelan un par de cometas

Como astronauta en esta misiva

Sé que hay agujeros negros en tus pupilas

Y atrapan a todo el que mira

Me deslizo por el tobogán de tu nariz

Y caigo en el cráter que se te forma cuando estás feliz

Aterrizajes de emergencia en tu piel

Para comprobar que todo sigue bien

En el universo entre tus ojos floto yo

En mi nave espacial, solo en mi misión

Pero estás a años luz, no sé si llega la señal

O si solo soy una estrella fugaz

Tus arrugas de cuando te enfadas

Las anillas de esta galaxia

Tu cerebro, un satélite bajo tus gafas

Y el pelo que a veces se escapa

Entre tus marcas de polvo de hadas

Soy Peter Pan, ¿tú nunca jamás?

De tus pestañas ya no me caigo

Y si lo hago la gravedad

Siempre me devuelve a ti

Un destello de luz, una bola de fuego

Un eclipse lunar, cada vez que no te veo

En el universo entre tus ojos floto yo

En mi nave espacial, solo en mi misión

Pero estás a años luz, no sé si llega la señal

O si solo soy una estrella fugaz

Mercurio me advierte de tu calor

Marte presume tener tu corazón

Venus y Júpiter hasta Plutón

Me dicen que vuelva a la Tierra o pierdo el control

Si solo soy una estrella fugaz

Pide un deseo y déjame en paz

Sé que no lo harás

No habrá Big Bang

Sterrenbeelden gemaakt van sproeten

Ze sieren de aarde tussen twee planeten

In de lucht vliegen een paar kometen

Als astronaut in deze missive

Ik weet dat er zwarte gaten in je pupillen zitten

En ze vangen iedereen die kijkt

Ik glijd langs de glijbaan van je neus

En ik val in de krater die zich vormt als je gelukkig bent

Noodlandingen op je huid

Om te controleren of alles in orde is

In het universum tussen je ogen zweef ik

In mijn ruimteschip, alleen in mijn missie

Maar je bent lichtjaren verwijderd, ik weet niet of het signaal aankomt

Of als ik gewoon een vallende ster ben

Je rimpels als je boos wordt

De ringen van dit sterrenstelsel

Je brein, een satelliet onder je bril

En het haar dat soms ontsnapt

Tussen je pixie dust marks

Ik ben Peter Pan, wil je dat nooit?

Ik val niet meer van je wimpers

En als ik zwaartekracht doe

brengt me altijd terug naar jou

Een lichtflits, een vuurbal

Een maansverduistering, elke keer als ik je niet zie

In het universum tussen je ogen zweef ik

In mijn ruimteschip, alleen in mijn missie

Maar je bent lichtjaren verwijderd, ik weet niet of het signaal aankomt

Of als ik gewoon een vallende ster ben

Mercurius waarschuwt me voor je hitte

Mars veronderstelt jouw hart te hebben

Venus en Jupiter naar Pluto

Ze zeggen dat ik terug moet naar de aarde, anders verlies ik de controle

Als ik maar een vallende ster ben

Doe een wens en laat me met rust

Ik weet dat je het niet zult doen

Er zal geen oerknal zijn