Aladdín - David Rees

Érase un cuento que estaba sin acabar

Páginas en blanco las demás ya van por la mitad

El miedo atrapa al boli y no pinta

Inmóviles nuestros protagonistas

Quieren salir de la estantería

Y el genio se va a hartar, no concede deseos

A quien no cree en su verdad

Dos nombres que no tienen tinta para respirar

Aun no se conocen no saben que vendrá

Mil y una noches en vela

Mientras la ciudad les espera

El despertar, suspiros

Que suenan a ojalá

Y ojalá que suenan a jamas

Y escribiremos nuestra historia

Con pintura invisible y

Viajáremos en nuestra alfombra

Que vuela y nos lleva a todo lugar

Que tu y yo ya de pequeños pudimos soñar

Ya que hoy no me atrevo

Al menos déjame imaginar

Podria tenerte en mi almohada

Y aun no sabe que decir

Oh me es tan sencillo hablar

Pero tan complicado elegir

Bienvenido a mi cuarto de telas

Cual nos lleva a las estrellas

Una fuerte con polvo valiente

Que se atreva y no nos deja afuera

Corra y siga esas perseidas

Escribiremos nuestra historia

Con pintura invisible y

Viajáremos en nuestra alfombra

Que vuela y nos lleva a todo lugar

Que tu y yo ya de pequeños pudimos soñar

Ya que hoy no me atrevo

Al menos déjame imaginar

Aventuras que se quedan en tu cabeza,

Madrugadas que el mensaje se queda en bandeja

Deseo con olor a cumple tras soplar las velas

Sueños en estado de espera

Escribiremos nuestra historia

Con pintura invisible y

Viajáremos en nuestra alfombra

Que vuela y nos lleva a todo lugar

Que tu y yo ya de pequeños pudimos soñar

Ya que hoy no me atrevo

Escribiremos nuestra historia

Igual hoy me atrevo

A pintarte de verdad

Er was een verhaal dat niet af was

Blanco pagina's de anderen zijn al op de helft

Angst grijpt de pen en schildert niet

Immobiel onze hoofdrolspelers

Ze willen van de plank komen

En de geest zal het zat worden, hij vervult geen wensen

Aan degenen die niet in hun waarheid geloven

Twee namen die geen inkt hebben om te ademen

Ze kennen elkaar nog niet, ze weten niet wat er gaat komen

Duizend-en-een slapeloze nachten

Terwijl de stad wacht

wakker worden, zuchten

Hoe klinken ze?

En hopelijk klinken ze als nooit

En we schrijven ons verhaal

Met onzichtbare verf en

We zullen op ons tapijt rijden

Dat vliegt en brengt ons overal

Dat jij en ik, toen we klein waren, konden dromen

Sinds vandaag durf ik niet meer

laat me me tenminste voorstellen

Ik zou je op mijn kussen kunnen hebben

En hij weet nog steeds niet wat hij moet zeggen

Oh, het is zo gemakkelijk voor mij om te praten

Maar zo moeilijk om te kiezen

Welkom in mijn stoffenkamer

die ons naar de sterren brengt

Een sterk met dapper poeder

Dat hij durft en ons niet buiten laat

Ren en volg die perseïden

We zullen ons verhaal schrijven

Met onzichtbare verf en

We zullen op ons tapijt rijden

Dat vliegt en brengt ons overal

Dat jij en ik, toen we klein waren, konden dromen

Sinds vandaag durf ik niet meer

laat me me tenminste voorstellen

Avonturen die in je hoofd blijven,

Vroeg in de ochtend als het bericht in een bakje blijft

Wens met de geur van een verjaardag na het uitblazen van de kaarsjes

Dromen in de wacht

We zullen ons verhaal schrijven

Met onzichtbare verf en

We zullen op ons tapijt rijden

Dat vliegt en brengt ons overal

Dat jij en ik, toen we klein waren, konden dromen

Sinds vandaag durf ik niet meer

We zullen ons verhaal schrijven

Zelfde vandaag ik durf

Om je echt te schilderen