Montana Song - David Ackles

I went out to montana

With a bibble on my arm,

Looking for my fathers

On a long-abandoned farm,

And i found what i came looking for.

I drove into a churchyard

Of what used to be the town;

Walked along a cowpath

Trough the fences falling down,

'til i found what i came looking for.

Through the dust of summer noons,

Over grass long dying,

To read the stone and lumber runes

Where my past was lying.

High among hillsides and windmill bones,

Soft among oak trees and chimney stones,

Blew the wind that i came looking for.

And the wind blew over the dry land,

And dusted my city soul clean,

To read in my great-grandfather's hand

From his bible newly seen:

Born james mckennon, 1862

Married leantha, 1884

Two sons born in montana,

Praise the lord !

The gentle wind

Of passing time,

Closed the bible pages;

And took my hand

And had me climb

Closer to the ages.

The picket fence, the lattice frame,

The garden gone to seed,

Leantha with the fragile name,

Defying place and need,

Declares this bit of prairie «tame»,

And sees her fingers bleed,

And knows her sons won’t live the same,

But she must live her creed.

The fallen barn, the broken plow,

The hoofprint-hardened clay;

Where is the farmer, now,

Who built his dream this way?

Who felled the tree and cut the bough

And made the land obey,

Who taught his sons as he knew how,

But could not make them stay.

Who watched until the darkness fell

To know the boys were gone, and never loved the land so well

From that day on.

«father james,» they wrote him,

Each a letter once a year,

Words of change that broke him

With the new age that was here,

And the new world they’d gone looking for.

The clouds arose

Like phantom herds,

And by the dappled lighting

I read again

The last few words

In a woman’s writing:

March 1st, 1921

Last night, papa died.

Left one plow, a horse, his gun,

His bible, and his bride.

The long grass moved beside me

In the gentle summer rain,

And made a path to guide me

To a sudden mound of grain.

A man and wife are buried there,

Children to the land;

With young green tendrils in her hair,

And seedlings in his hand.

I went out to montana

With a bibble on my arm,

Looking for my fathers

On a long-abandoned farm,

And i found what i came looking for.

Ik ging naar Montana

Met een bijbel op mijn arm,

Op zoek naar mijn vaders

Op een lang verlaten boerderij,

En ik vond wat ik zocht.

Ik reed een kerk binnen

Van wat vroeger de stad was;

Liep langs een koepad

Door de hekken die naar beneden vallen,

tot ik vond wat ik zocht.

Door het stof van de zomermiddagen,

Over gras dat lang sterft,

Om de runen van steen en hout te lezen

Waar mijn verleden lag.

Hoog tussen heuvels en molenbeenderen,

Zacht tussen eiken en schoorsteenstenen,

Blies de wind waar ik naar op zoek was.

En de wind blies over het droge,

En stofte mijn stadsziel schoon,

Om in de hand van mijn overgrootvader te lezen

Uit zijn onlangs geziene bijbel:

Geboren James Mckennon, 1862

Getrouwd leantha, 1884

Twee zonen geboren in Montana,

Prijs de Heer !

De zachte wind

Van tijdverdrijf,

De bijbelpagina's gesloten;

En pakte mijn hand

En liet me klimmen

Dichter bij de eeuwen.

Het piketomheining, het traliewerk,

De tuin is ontkiemd,

Leantha met de fragiele naam,

Het tarten van plaats en behoefte,

Verklaart dit stukje prairie "tam",

En ziet haar vingers bloeden,

En weet dat haar zonen niet hetzelfde zullen leven,

Maar ze moet haar geloof naleven.

De gevallen schuur, de gebroken ploeg,

De hoefafdruk-geharde klei;

Waar is de boer nu,

Wie bouwde zijn droom op deze manier?

Wie heeft de boom geveld en de tak gezaagd?

En deed het land gehoorzamen,

Die zijn zonen leerde zoals hij wist hoe,

Maar kon ze niet laten blijven.

Wie keek tot de duisternis viel

Om te weten dat de jongens weg waren en nog nooit zo van het land hebben gehouden

Vanaf die dag.

«vader james», schreven ze hem,

Elk een brief eenmaal per jaar,

Woorden van verandering die hem kapot maakten

Met de nieuwe tijd die hier was,

En de nieuwe wereld waar ze naar op zoek waren gegaan.

De wolken kwamen op

Als fantoomkuddes,

En bij de gevlekte verlichting

Ik lees nog eens

De laatste paar woorden

In het schrijven van een vrouw:

1 maart 1921

Afgelopen nacht is papa overleden.

Links een ploeg, een paard, zijn geweer,

Zijn bijbel en zijn bruid.

Het lange gras bewoog naast me

In de zachte zomerregen,

En een pad gemaakt om me te leiden

Naar een plotselinge berg graan.

Een man en vrouw zijn daar begraven,

Kinderen naar het land;

Met jonge groene slierten in haar haar,

En zaailingen in zijn hand.

Ik ging naar Montana

Met een bijbel op mijn arm,

Op zoek naar mijn vaders

Op een lang verlaten boerderij,

En ik vond wat ik zocht.