Blue Ribbons - David Ackles

One raven’s gone, one summer changed me.

He took the ribbons from my hair,

And gave me wide and naked eyes to stare.

One raven’s gone, and he has changed me.

I hear the song his loving played.

It echoes in a world we never made.

I don’t wear blue ribbons now,

I don’t wind my heart with laces.

I don’t smile at lovers now,

I wind my eyes with rivers

From the places they will find.

The word is full of lovers

Loving hate and only loving

Others of their kind.

My raven’s gone, they took him from me

On black and shining wings of song.

Upon a wind of freedom swept along.

My raven’s gone, they took him from me.

I hear the laughter of their hate

And see the arrows fly from freedom’s gate.

I don’t wear blue ribbons now,

I don’t wind my heart with laces.

I don’t smile at lovers now,

I wind my eyes with rivers

From the places they will find.

The word is full of lovers

Loving hate and only loving

Others of their kind.

My love is gone, but love is with me.

The song he sang is in me now.

The tree of love will bear a loving bough.

Though he is gone, his voice is in me.

I hear him shout, I am not blind,

I am a man and men are all one kind.

I don’t wear blue ribbons now,

I don’t wind my heart with laces.

I don’t smile at lovers now,

I wind my eyes with rivers

From the places they will find.

The word is full of lovers

Loving hate and only loving

Others of their kind.

But maybe they are learning now,

Maybe just a few are learning.

Een raaf is weg, een zomer heeft me veranderd.

Hij nam de linten van mijn haar,

En gaf me grote en blote ogen om te staren.

Eén raaf is weg en hij heeft me veranderd.

Ik hoor het nummer dat zijn geliefde speelde.

Het echoot in een wereld die we nooit hebben gemaakt.

Ik draag nu geen blauwe linten,

Ik wind mijn hart niet op met veters.

Ik lach nu niet naar geliefden,

Ik wind mijn ogen met rivieren

Van de plaatsen die ze zullen vinden.

Het woord staat vol met liefhebbers

Houden van haat en alleen liefhebben

Anderen van hun soort.

Mijn raaf is weg, ze hebben hem van me afgepakt

Op zwarte en glanzende vleugels van het lied.

Op een wind van vrijheid waaide mee.

Mijn raaf is weg, ze hebben hem van me afgepakt.

Ik hoor het gelach van hun haat

En zie de pijlen uit de poort van de vrijheid vliegen.

Ik draag nu geen blauwe linten,

Ik wind mijn hart niet op met veters.

Ik lach nu niet naar geliefden,

Ik wind mijn ogen met rivieren

Van de plaatsen die ze zullen vinden.

Het woord staat vol met liefhebbers

Houden van haat en alleen liefhebben

Anderen van hun soort.

Mijn liefde is weg, maar de liefde is bij mij.

Het lied dat hij zong, zit nu in mij.

De boom der liefde zal een liefdevolle tak dragen.

Hoewel hij weg is, is zijn stem in mij.

Ik hoor hem schreeuwen, ik ben niet blind,

Ik ben een man en mannen zijn allemaal één soort.

Ik draag nu geen blauwe linten,

Ik wind mijn hart niet op met veters.

Ik lach nu niet naar geliefden,

Ik wind mijn ogen met rivieren

Van de plaatsen die ze zullen vinden.

Het woord staat vol met liefhebbers

Houden van haat en alleen liefhebben

Anderen van hun soort.

Maar misschien leren ze nu,

Misschien zijn er maar een paar aan het leren.