Женщина мира - Darom Dabro

Женщина мира, всех моих снов…

Сколько бумага напитала слов…

Идущих к тебе, по снежным полям, моих фобий,

С первых дней, быть эталоном, всех твоих копий.

В ночном январе, волшебных минутах,

Там, где глубину нашей луны, сново сменяло утро.

Что значит любовь и сколько сердец в его рабстве

Видит Бог, у нас с тобой оно в свободном царстве.

Тут не уместна боль…

Твое сердце прочнее льда, мое давно уже прочнее стали.

И если настанет день, наших детей, то мы прибой,

Сколько людей на берегах нас ждали.

Сколько людей на берегах нас ждали.

Сколько людей на берегах нас ждали.

Припев:

Ты легко вспомни, легко забудь,

Не прячь от себя любовь, ведь это твой путь.

Я должен идти, от ныне меня не вернуть,

Ты легко вспомни, легко забудь.

Ты легко вспомни, легко забудь,

Не прячь от себя любовь, ведь это твой путь.

Я должен идти, от ныне меня не вернуть,

Ты легко вспомни, легко забудь.

Уснуть в твоем сердце, в мире планет,

Даже за сотни километров вместе, видеть рассвет.

Что есть обо мне в твоей голове не вернуть,

Ты легко вспомни, легко забудь.

Я пленник листа, избранный гонец добра,

Ни кто не знает про меня, сколько моя тетрадь.

Как каждый из нас, готов отдать на половину

Себя, что бы увидеть чудную долину.

Я пленник любви, той что не буду болен,

Позови меня шепотом слов, моих аллегорий.

Будь счастлива рядом и познай со мной горе,

Женщина мира, всех моих историй.

-= =-

Припев:

Ты легко вспомни, легко забудь,

Не прячь от себя любовь, ведь это твой путь.

Я должен идти, от ныне меня не вернуть,

Ты легко вспомни, легко забудь.

Ты легко вспомни, легко забудь,

Не прячь от себя любовь, ведь это твой путь.

Я должен идти, от ныне меня не вернуть,

Ты легко вспомни, легко забудь.

De vrouw van de wereld, van al mijn dromen...

Hoeveel woorden zijn verzadigd op papier...

Lopend naar jou, over de besneeuwde velden, mijn fobieën,

Vanaf de eerste dagen de standaard van al uw exemplaren.

In de nacht van januari, magische minuten,

Waar de diepte van onze maan weer werd vervangen door de ochtend.

Wat betekent liefde en hoeveel harten zijn er in haar slavernij

God weet het, jij en ik hebben het in een vrij koninkrijk.

Er is geen plaats voor pijn...

Jouw hart is sterker dan ijs, het mijne is al lang sterker dan staal.

En als de dag komt, onze kinderen, dan zijn wij de branding,

Hoeveel mensen stonden ons op te wachten aan de oevers.

Hoeveel mensen stonden ons op te wachten aan de oevers.

Hoeveel mensen stonden ons op te wachten aan de oevers.

Refrein:

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk

Verberg liefde niet voor jezelf, want dit is jouw pad.

Ik moet gaan, vanaf nu kan ik niet meer terug,

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk.

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk

Verberg liefde niet voor jezelf, want dit is jouw pad.

Ik moet gaan, vanaf nu kan ik niet meer terug,

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk.

Val in slaap in je hart, in de wereld van planeten,

Zelfs voor honderden kilometers samen, om de dageraad te zien.

Wat in je hoofd over mij zit, kan niet worden teruggegeven,

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk.

Ik ben een gevangene van het blad, de uitverkoren boodschapper van het goede,

Niemand weet van mij hoe lang mijn notitieboekje is.

Zoals ieder van ons, klaar om de helft te geven

Zelf een prachtige vallei te zien.

Ik ben een gevangene van liefde, degene die niet ziek zal zijn,

Noem me in een fluistering van woorden, mijn allegorieën.

Wees gelukkig naast mij en ken verdriet met mij,

De vrouw van de wereld, van al mijn verhalen.

-==-

Refrein:

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk

Verberg liefde niet voor jezelf, want dit is jouw pad.

Ik moet gaan, vanaf nu kan ik niet meer terug,

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk.

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk

Verberg liefde niet voor jezelf, want dit is jouw pad.

Ik moet gaan, vanaf nu kan ik niet meer terug,

Je onthoudt gemakkelijk, vergeet gemakkelijk.