Мама - Darom Dabro

Мама хотела видеть взрослым сына,

Простила за ошибки, но не сменилась картина.

С разбитыми руками, каждый вечер у подъезда,

Знаешь, мама, я видел мир он не совсем честный.

Тут всё по старому, держимся вместе,

Пустые взгляды у людей, порождают болезни.

Прости за то, что я губил туманом своё сердце,

Ты ведь права была всегда, это хуже смерти.

Я вряд ли брошу, мама, свои песни,

Много курю и по ночам не сплю который месяц.

Наверно, всё это пришло в меня ещё по детству,

Помнишь, как я писал стихи, ты читала в кресле.

Северный зной, холод серых лестниц,

Воспитала сына сильным, под любой прессинг.

Буду стоять за твою честь, вспоминая молитвы,

Нужно успеть что-то оставить до прихода титров.

Я вот такой, мне не нужен титул,

Страна в которой наверху всё больше паразитов.

И тут порой так дико, тихо дрожат руки,

Я обжигался, но не верю больше лживой с*ке.

Всё сложнее тут дойти до сути,

Всюду убитые глаза, слепые стали люди.

Дамам, что ходят под венец, не хватает прелюдий,

Мама прости за правду, но так было и будет.

Припев:

Где мне скажи найти слов, правит тут зло,

Стёрта любовь и вера.

Где же тепло, плод облаков,

Не довезёт до неба.

Где мне скажи найти слов, правит тут зло,

Стёрта любовь и вера.

Где же тепло, плод облаков,

Не довезёт до неба.

Где же тепло, что согревает сердце,

Люди всё так же внедряют боль, в поиске места.

Найти себя среди толпы, не упасть на землю,

Посмотри во что мы превратили законы Вселенной.

Годы подряд я закованный в стены,

Что-то найти в себе, выйти из плена.

За что ломаем матерей, нас они не бросали,

Помню детство и свою маму с мокрыми глазами.

Таков сценарий мы скорбим о прошлом,

Пробуй списать это с души, удалив оплошность.

Ты клевещешь на судьбу, ножками чёрной кошки,

Усмири все оправдания, знай, приметы ложны.

Мама встречает сына у порожка,

Ворошить того, что не вернуть уже глупо и сложно.

Сожалеешь о грехах или так жил нарочно,

Чепуха, через себя живи по воли Божьей.

-= =-

Припев:

Где мне скажи найти слов, правит тут зло,

Стёрта любовь и вера.

Где же тепло, плод облаков,

Не довезёт до неба.

Где мне скажи найти слов, правит тут зло,

Стёрта любовь и вера.

Где же тепло, плод облаков,

Не довезёт до неба.

Moeder wilde haar zoon als volwassene zien,

Ik vergaf de fouten, maar het beeld veranderde niet.

Met gebroken handen, elke avond bij de ingang,

Weet je, mam, ik heb de wereld gezien, het is niet helemaal eerlijk.

Het is hier allemaal hetzelfde, blijf bij elkaar

Lege blikken bij mensen veroorzaken ziekten.

Vergeef me dat ik mijn hart verpest heb met mist,

Je had altijd gelijk, het is erger dan de dood.

Het is onwaarschijnlijk dat ik het opgeef, mam, mijn liedjes,

Ik rook veel en slaap een maand lang niet.

Waarschijnlijk kwam dit alles bij mij als kind,

Weet je nog hoe ik poëzie schreef, jij las in een fauteuil.

Noordelijke hitte, koude grijze trappen,

Ze voedde haar zoon sterk op, onder elke druk.

Ik zal voor uw eer staan, gebeden herinnerend,

Je moet tijd hebben om iets achter te laten voordat de credits komen.

Ik ben zo, ik heb geen titel nodig

Een land waar steeds meer parasieten aan de top zijn.

En dan soms zo wild, handen trillen zachtjes,

Ik ben verbrand, maar ik geloof de leugenachtige teef niet meer.

Het wordt steeds moeilijker om ter zake te komen,

Overal dode ogen, mensen werden blind.

Dames die door het gangpad lopen, hebben geen voorspel

Mam, het spijt me voor de waarheid, maar het was en zal zo zijn.

Refrein:

Waar kan ik de woorden, kwade regels hier vinden,

Liefde en geloof uitgewist.

Waar is de warmte, de vrucht van de wolken,

Het zal je niet naar de hemel brengen.

Waar kan ik de woorden, kwade regels hier vinden,

Liefde en geloof uitgewist.

Waar is de warmte, de vrucht van de wolken,

Het zal je niet naar de hemel brengen.

Waar is de warmte die het hart verwarmt,

Mensen injecteren nog steeds pijn op zoek naar een plek.

Vind jezelf tussen de menigte, val niet op de grond,

Kijk eens waar we de wetten van het heelal in hebben veranderd.

Jaren achtereen ben ik aan de muren geketend,

Zoek iets in jezelf, ontsnap uit de gevangenschap.

Waarom breken we moeders, ze hebben ons niet verlaten,

Ik herinner me mijn jeugd en mijn moeder met natte ogen.

Dit is het scenario waar we rouwen om het verleden,

Probeer het van de ziel af te schrijven door het toezicht te verwijderen.

Je belastert het lot met de poten van een zwarte kat,

Breng alle excuses tot bedaren, weet dat tekenen vals zijn.

Moeder ontmoet haar zoon op de drempel,

Het is al dom en moeilijk om iets aan te wakkeren dat niet kan worden teruggegeven.

Heb je spijt van je zonden of leefde je met opzet,

Onzin, leef door jezelf naar de wil van God.

-==-

Refrein:

Waar kan ik de woorden, kwade regels hier vinden,

Liefde en geloof uitgewist.

Waar is de warmte, de vrucht van de wolken,

Het zal je niet naar de hemel brengen.

Waar kan ik de woorden, kwade regels hier vinden,

Liefde en geloof uitgewist.

Waar is de warmte, de vrucht van de wolken,

Het zal je niet naar de hemel brengen.