Листопад - Darom Dabro

Старый район, братан, заметь ты шутишь с огнём,

Живи одним днём, только знай, что дело не в нём.

Знаю, что переждём, всё муза спасёт,

То что таю это секрет, что сам же просёк.

Там за окном, идёт дождь, что мы несём,

Каждому своя ниша, всё увидишь потом:

То холодный бетон, то глаза в монитор,

Зато знаю за что борюсь и это не сон.

Время ровняет слова в унисон,

Не для меня это другая жизни, мы мутим музон.

Осень опала листьями это нужный сезон,

Другими стали письма, но не мой горизонт.

Грустно так, что в половине людей пустота,

Что-то не так, ты согласен: нет или да, а.

Заметно стали уходить года,

Старые здания как ты попал сюда.

Как ты попал сюда.

Как ты попал сюда.

Как ты попал сюда.

Тут под ногами жёлтая листва и весь асфальт в словах,

Листы на столах, если упал то вставай.

Наша память стара, мы росли во дворах,

Ты знаешь, что виноват, знаешь, что небо не твой враг.

Без сна, много чего я не сумел признать,

И даже если пустой зал, есть что сказать.

С этим не завязать, не бросить это не просто,

Будешь жить этим, всегда да без вопросов.

Главное тоя, что останется после,

Я помню как босым брожу, а небо льёт слёзы.

Помню каждую секунду и запах волос твой,

Менять всё поздно, слышишь слишком поздно.

Припев:

Жёлтые листья, приснись мне,

Моя муза, всё оставляет записки.

Будто бы мы с ней, цепь механизма,

Не нужно слов, читаю мысли.

Жёлтые листья, приснись мне,

Моя муза, всё оставляет записки.

Будто бы мы с ней, цепь механизма,

Не нужно слов, читаю мысли.

Мне не хватает всё же времени,

Только свои проверены, левых за дверь гони.

Оглянись, если ты мутишь, то делай быстро,

За нас не думай у нас свои мысли.

Это тяжёлый смысл бумажных листьев,

Все наши песни есть аудио письма.

Куда идти дальше, путь мой приснись мне,

Всё что мне важно в этих страницах.

Припев:

Жёлтые листья, приснись мне,

Моя муза, всё оставляет записки.

Будто бы мы с ней, цепь механизма,

Не нужно слов, читаю мысли.

Жёлтые листья, приснись мне,

Моя муза, всё оставляет записки.

Будто бы мы с ней, цепь механизма,

Не нужно слов, читаю мысли.

Oude wijk, bro, merk op dat je een grapje maakt met vuur,

Leef op een dag, weet gewoon dat het niet om hem gaat.

Ik weet dat we zullen wachten, de muze zal alles redden,

Wat ik verberg is een geheim dat ik zelf heb opgehelderd.

Buiten het raam regent het wat we dragen,

Ieder zijn eigen niche, je ziet later alles:

Nu koud beton, dan ogen in de monitor,

Maar ik weet waar ik voor vecht en dit is geen droom.

Tijd egaliseert woorden in koor,

Dit is geen ander leven voor mij, we wakkeren muziek aan.

De herfst is gevallen met bladeren, dit is het juiste seizoen,

Brieven werden anders, maar niet mijn horizon.

Het is zo triest dat de helft van de mensen leeg is,

Er is iets mis, je bent het ermee eens: nee of ja, ah.

De jaren begonnen merkbaar te verstrijken,

Oude gebouwen hoe kom je hier.

Hoe ben je hier gekomen.

Hoe ben je hier gekomen.

Hoe ben je hier gekomen.

Hier onder de voeten zijn gele bladeren en al het asfalt in woorden,

Lakens op de tafels, als je valt, sta dan op.

Onze herinnering is oud, we groeiden op in binnenplaatsen,

Je weet dat jij de schuldige bent, je weet dat de lucht niet je vijand is.

Zonder slaap heb ik veel dingen niet herkend

En ook als de zaal leeg is, valt er wat te zeggen.

Stop hiermee niet, stop niet, het is niet gemakkelijk,

Je zult het leven, altijd ja zonder twijfel.

Het belangrijkste is wat er daarna overblijft

Ik herinner me hoe ik op blote voeten ronddoolde, en de lucht huilt.

Ik herinner me elke seconde en de geur van je haar,

Het is te laat om te veranderen, hoor je te laat.

Refrein:

Gele bladeren, droom voor mij

Mijn muze, alles laat notities achter.

Alsof we bij haar waren, de ketting van het mechanisme,

Geen woorden nodig, ik lees gedachten.

Gele bladeren, droom voor mij

Mijn muze, alles laat notities achter.

Alsof we bij haar waren, de ketting van het mechanisme,

Geen woorden nodig, ik lees gedachten.

Ik heb toch niet genoeg tijd

Alleen die van jezelf worden gecontroleerd, rij links de deur uit.

Kijk om je heen, als je aan het modderen bent, doe het dan snel,

Denk niet voor ons, wij hebben onze eigen gedachten.

Het is de zware betekenis van papieren bladeren

Al onze liedjes hebben audiobrieven.

Waar te gaan, droom van mijn pad,

Alles wat voor mij belangrijk is op deze pagina's.

Refrein:

Gele bladeren, droom voor mij

Mijn muze, alles laat notities achter.

Alsof we bij haar waren, de ketting van het mechanisme,

Geen woorden nodig, ik lees gedachten.

Gele bladeren, droom voor mij

Mijn muze, alles laat notities achter.

Alsof we bij haar waren, de ketting van het mechanisme,

Geen woorden nodig, ik lees gedachten.