Чудная долина - Darom Dabro

О чем мечтаешь ты, ночами, веришь ли в чудо,

Ты не грусти, даря добро, они тебя забудут.

Это мир и в нем так много вещей,

Что не ясны, моим чувствам.

Время препятствий, не ведись на буйство,

Пустой трамвай, покидал депо в полночь.

Я питал свою музу, словом, Боже, Бог ей в помощь,

О, сколько людей, хотели попасть в ту долину.

Старых песен, наших отцов, где были все вместе,

Где лился чай, по утрам грело солнце.

На встречу ветрам, по свежей земле, идти босым,

Смеяться и делать так, будто миг тот последний.

Я так давно не встречал тех мгновений,

Я помню, как мой отец, хотел видеть меня, совсем другим.

Как моя мать, не противилась жизни,

Постой, я же с душой, как ты мне можешь это запретить.

Моя судьба, лежит в настольных письмах,

В настольной лампе, источник света.

Не правильный может почерк, но я жив лишь в этом,

Тону в своих мыслях, возле реки, либо дома.

Боже, Рома, сегодня точно, будет дождь с громом.

В чудной долине, не бывало грусти,

Сладкий запах, красной малины в городе пусто,

Уже звезды мишень, моей лунной охоты,

Не трогай мое нутро, оно ведь ждет кого-то.

Воспоминания, о как это много,

Объяснить это все не хватит и русского слога.

Это жизнь и каждый день мы стоим у порога,

Верю в людей, верю в любовь, я верю в Бога.

Припев:

На глазах иней,

Как мне найти путь к долине.

Где же ты, кто заложил в меня имя?

Где же ты?

Где же ты?

На глазах иней,

Как мне найти путь к долине.

Где же ты, кто заложил в меня имя?

Где же ты?

Где же ты?

На глазах иней,

Как мне найти путь к долине.

Где же ты, кто заложил в меня имя?

Где же ты?

Где же ты?

Waar droom je 's nachts over, geloof je in een wonder,

Wees niet verdrietig, geef goed, ze zullen je vergeten.

Dit is de wereld en er zijn zoveel dingen in

Wat is niet duidelijk voor mijn gevoel.

Obstakeltijd, niet boos worden

Een lege tram verliet het depot om middernacht.

Ik voedde mijn muze, in één woord, God, God helpe haar,

O, hoeveel mensen wilden die vallei in.

Oude liedjes, onze vaders, waar ze allemaal samen waren,

Waar thee vloeide, warmde de zon 's morgens op.

Om de wind te ontmoeten, op verse grond, ga op blote voeten,

Lach en doe alsof het moment het laatste is.

Ik heb die momenten al zo lang niet meer gezien

Ik weet nog hoe mijn vader me wilde zien, heel anders.

Net als mijn moeder, verzette ik me niet tegen het leven,

Wacht, ik ben met mijn ziel, hoe kun je me dit verbieden.

Mijn lot ligt in desktopbrieven,

In een tafellamp, lichtbron.

Het handschrift is misschien niet correct, maar ik leef alleen hierin,

Verdrinkend in mijn gedachten, bij de rivier, of thuis.

God, Roma, vandaag gaat het zeker regenen met onweer.

In een prachtige vallei was er geen verdriet,

De zoete geur van rode frambozen in de stad is leeg,

De sterren zijn al het doelwit van mijn maanjacht,

Raak mijn gevoel niet aan, het wacht op iemand.

Herinneringen, oh hoeveel

Een Russische lettergreep is niet genoeg om dit alles uit te leggen.

Dit is het leven en elke dag staan ​​we op de drempel,

Ik geloof in mensen, ik geloof in liefde, ik geloof in God.

Refrein:

In de ogen van de vorst,

Hoe vind ik mijn weg naar de vallei.

Waar ben je, die een naam in mij heeft gezet?

Waar ben je?

Waar ben je?

In de ogen van de vorst,

Hoe vind ik mijn weg naar de vallei.

Waar ben je, die een naam in mij heeft gezet?

Waar ben je?

Waar ben je?

In de ogen van de vorst,

Hoe vind ik mijn weg naar de vallei.

Waar ben je, die een naam in mij heeft gezet?

Waar ben je?

Waar ben je?