Вечный компас - Darom Dabro

Ты ведь знаешь так мало, о чем я вещаю, милости просим,

Я расскажу все детали, хмурая осень, небо, лунное время, кем они нас воспитали.

Помню ранение от первой любви, первый проигранный бой,

Помню, как боль уходила в стихи, так я и стал собой.

Голод, холод, все это в прошлом, все это время рождения.

Мой дом, как сердцебиение, пазл, нужно собрать все звенья.

Нужно остаться, нужно побыть собой, неси мне на*котик, этого мало.

Нужно еще, это ведь все, что меня так заботит.

Я не боялся страха, то, что не знает свободный художник,

Мне все-таки есть, что терять, мама, это не стихнет и позже

Нужно продолжить, нужно искать в себе силы, это мой воздух,

А дышать тут уже невозможно, каждый из них харкается ложью.

Всех невозможно менять, дело не в том, что идти это легче,

Братика часть меня, но не каждый готов обнимать эти плечи.

Веру рождает лишь он, облик вдали, тот кто не станет скулить,

Тот, кто в один момент понял, за что я прошу двадцать три.

Годы спустя я расскажу про большую луну, всю её соль.

В братском пальто иду на войну, чтоб не остаться с той,

С той, кем обрисован листок, с кем я хотел детей.

Стоп!

Стоп!

Стоп!

Её давно нет, только метель.

Рэп это зеркало нас, тут я живу, тут и останусь жить,

Все это может поднять, а может загнать в тебя немало шил.

Я не в праве винить, не в праве решать что-то, кто что продал.

Но я знаю, что сын России выбрал не ту моду.

Все это может тебя оттолкнуть, в этом и есть мой путь.

Можешь любить в этом мире блеф, можешь в него нырнуть.

Но мы ищем людей, ищем того, кто сейчас утопает от фраз,

Если ты с нами, то возьми и включи все это еще один раз, вникни.

Они хотят обмануть себя, настанет день и смерть возьмет нас.

Но без него не прожить и дня, вернись мой рэп, мой вечный компас!

Я так боюсь не узнать любовь, ведь в их глазах набежало крови.

Я возвращаюсь к нему вновь и вновь сквозь пустоту от нищей боли.

Они хотят обмануть себя, настанет день и смерть возьмет нас.

Но без него не прожить и дня, вернись мой рэп, мой вечный компас!

Я так боюсь не узнать любовь, ведь в их глазах набежало крови.

Я возвращаюсь к нему вновь и вновь сквозь пустоту от нищей боли.

Je weet zo weinig waar ik het over heb, graag gedaan,

Ik zal je alle details vertellen, sombere herfst, lucht, maanlicht, voor wie ze ons hebben opgevoed.

Ik herinner me de wond van de eerste liefde, de eerste verloren strijd,

Ik herinner me hoe de pijn in poëzie ging, en zo werd ik mezelf.

Honger, kou, dit alles is verleden tijd, al die tijd van geboorte.

Mijn huis is als een hartslag, een puzzel, je moet alle schakels verzamelen.

Je moet blijven, je moet jezelf zijn, breng me op de * kat, dit is niet genoeg.

Ik heb meer nodig, dat is alles waar ik om geef.

Ik was niet bang voor angst, wat een vrije kunstenaar niet weet,

Ik heb nog iets te verliezen, mam, het zal later niet minder worden

Je moet doorgaan, je moet kracht zoeken in jezelf, dit is mijn lucht,

En het is al onmogelijk om hier te ademen, elk van hen spuwt leugens.

Het is onmogelijk om iedereen te veranderen, het punt is niet dat het makkelijker is om te gaan,

Een broer is een deel van mij, maar niet iedereen is klaar om deze schouders te omhelzen.

Het geloof wordt alleen door hem geboren, het beeld in de verte, degene die niet wil zeuren,

Degene die op een gegeven moment begreep waarom ik er drieëntwintig vraag.

Jaren later zal ik je vertellen over de grote maan, al zijn zout.

In een broederlijke jas ga ik naar de oorlog, om niet bij die ene te blijven

Met degene die het blad schetste, met wie ik kinderen wilde.

Stop!

Stop!

Stop!

Ze is al lang weg, alleen een sneeuwstorm.

Rap is een spiegel van ons, hier woon ik, hier zal ik leven,

Dit alles kan verhogen, of het kan veel priemen in je drijven.

Ik heb niet het recht om de schuld te geven, niet om iets te beslissen, wie wat heeft verkocht.

Maar ik weet dat de zoon van Rusland de verkeerde mode heeft gekozen.

Dit alles kan je wegduwen, dit is mijn pad.

Je kunt van bluffen houden in deze wereld, je kunt erin duiken.

Maar we zijn op zoek naar mensen, op zoek naar iemand die nu verdrinkt in zinnen,

Als je bij ons bent, pak het dan en zet het allemaal nog een keer aan, verdiep je erin.

Ze willen zichzelf bedriegen, de dag zal komen dat de dood ons zal nemen.

Maar je kunt geen dag zonder leven, kom terug mijn rap, mijn eeuwige kompas!

Ik ben zo bang om liefde niet te herkennen, omdat er bloed in hun ogen zit.

Ik keer keer op keer naar hem terug door de leegte van verarmde pijn.

Ze willen zichzelf bedriegen, de dag zal komen dat de dood ons zal nemen.

Maar je kunt geen dag zonder leven, kom terug mijn rap, mijn eeuwige kompas!

Ik ben zo bang om liefde niet te herkennen, omdat er bloed in hun ogen zit.

Ik keer keer op keer naar hem terug door de leegte van verarmde pijn.