Птицы - Darom Dabro

Я помню как бросали камни в воду,

В сердце идёт ремонт, я пишу ночную оду.

Над головой всё неустанно кружатся птицы,

Живу, как я хочу, и всё-таки пленник традиции.

Осенний дождь влагой по ресницам,

Шумит прибой и мне порой трудно остановиться.

Я вижу пару чаек, берег и битву за пищу,

Они похожи на людей, их поступки нищие.

Люди клюют себя в самое сердце,

Могут остыть в минуту, так-же как и загореться.

Кто-то с одним крылом и не слова о боли,

А кто-то оперился так, что потерял волю.

Я находил себе близких по крови,

Бывало падал на пути, был один в поле.

Но никогда не забывал, что мы дети свободы,

Не предавал и не пытался огорчит Бога.

Уходят ценности, за ними годы,

Птицы летят на юг, станет другой погода.

Кто-то безроден изнутри или носит породу,

Кому-то 23, а кто-то на дне огорода.

Я не боюсь и не хожу по броду,

Вытер тоску и на листах обнаружил тревогу.

Открыл глаза и не спеша уходя от причала,

Остановился и понял это только начало.

Припев:

Люди как птицы,

Им не дано приземлиться.

Ветер в глаза, правда бьёт лица,

Все люди птицы.

Люди как птицы,

Им не дано приземлиться.

Ветер в глаза, правда бьёт лица,

Все люди птицы.

Зачем даны взлёты и падения,

Ты не можешь без света или раб своей тени.

Ты всё время идёшь вперёд или с оглядкой страха,

Эй, братка, твоя судьба играет с тобой в прятки.

Люди различные, их делят повадки,

Кто-то качает нефть, кто-то стоит у прилавка.

Кого-то испугала смерть или прёт на рожон,

Кто-то докажет делом, кто-то голимый пижон.

Как проявил себя за гаражом,

Бросил в отчаяние брата или показал им шоу.

Голыми руками или кухонным ножом,

Любишь изрядно дымить или давно отошёл.

Пускаю дым накину капюшон,

Муза охраняет разум и ни кто не страшен.

Люди умны, но их ум искажён,

Если ничего не понял, тебе ниже этажом.

-= =-

Припев:

Люди как птицы,

Им не дано приземлиться.

Ветер в глаза, правда бьёт лица,

Все люди птицы.

Люди как птицы,

Им не дано приземлиться.

Ветер в глаза, правда бьёт лица,

Все люди птицы.

Ik herinner me hoe ze stenen in het water gooiden,

Er is een reparatie in het hart, ik schrijf een nachtelijke ode.

Boven ons cirkelen vogels,

Ik leef zoals ik wil, en toch ben ik een gevangene van de traditie.

Herfstregen met vocht op de wimpers,

De branding is luidruchtig en soms is het moeilijk voor mij om te stoppen.

Ik zie een paar meeuwen, een kust en een strijd om voedsel,

Ze zijn als mensen, hun acties zijn slecht.

Mensen pikken in hun hart,

Ze kunnen binnen een minuut afkoelen en vlam vatten.

Iemand met één vleugel en geen woord over pijn

En iemand vluchtte op zo'n manier dat ze hun wil verloren.

Ik vond mijn bloedverwanten,

Soms viel hij onderweg, was alleen in het veld.

Maar ik ben nooit vergeten dat we kinderen van de vrijheid zijn,

Hij verraadde niet en probeerde God niet te bedroeven.

Waarden gaan weg, jaren liggen achter,

De vogels vliegen naar het zuiden, het weer wordt anders.

Iemand is van binnenuit ontworteld of draagt ​​een ras,

Iemand is 23 en iemand staat onderaan de tuin.

Ik ben niet bang en ik loop niet op de doorwaadbare plaats,

Hij veegde zijn melancholie weg en vond onrust op de lakens.

Hij opende zijn ogen en verliet langzaam de pier,

Ik stopte en realiseerde me dat dit nog maar het begin was.

Refrein:

Mensen zijn als vogels

Ze mogen niet landen.

De wind in de ogen, de waarheid raakt het gezicht,

Alle mensen zijn vogels.

Mensen zijn als vogels

Ze mogen niet landen.

De wind in de ogen, de waarheid raakt het gezicht,

Alle mensen zijn vogels.

Waarom zijn er ups en downs,

Zonder licht kun je niet leven of je bent een slaaf van je schaduw.

Je gaat altijd vooruit of met een blik van angst,

Hé broer, je lot speelt verstoppertje met je.

Mensen zijn verschillend, ze zijn verdeeld door gewoonten,

Iemand pompt olie, iemand staat aan de balie.

Iemand was bang door de dood of haastte zich naar de rampage,

Iemand zal het bewijzen met een daad, iemand is een golem-kerel.

Hoe hij zich achter de garage liet zien,

Hij bracht zijn broer tot wanhoop of liet ze een show zien.

Met blote handen of een keukenmes

Rook je graag veel of ben je al lang weg.

Laat de rook op mijn kap komen

De muze beschermt de geest en niemand is bang.

Mensen zijn slim, maar hun geest is vervormd,

Als je iets niet begrijpt, ben je beneden.

-==-

Refrein:

Mensen zijn als vogels

Ze mogen niet landen.

De wind in de ogen, de waarheid raakt het gezicht,

Alle mensen zijn vogels.

Mensen zijn als vogels

Ze mogen niet landen.

De wind in de ogen, de waarheid raakt het gezicht,

Alle mensen zijn vogels.