Мужское дело - Darom Dabro

Пустеет память и скрепят стулья,

Время нашей войны прошло, но летят пули.

Оглянувшись назад, увидел как менялись люди,

Пытался рассказать отцу, но он не понял сути.

Я помню каждые слова по грусти,

Порой бумага всё впитает, что не скажешь устно.

Воспитал себя на старых кассетах хип-хопа,

Сразу узнал свою мечту и полюбил свободу.

Былые нравы тут теперь не модны,

Каждый кто видел тут, прав, но обманут природой.

Тут пацаны как по указке раздувают водный,

Чтобы жить как в сказке и так летят годы.

Моя душа оберегает тело,

Я родился не для кучи денег, для одной идеи.

Всё не смолкаю по ночам, в этом городе тени,

Кружка чая, ручка, листок — это мужское дело.

И тут порой не избежать потери,

Люди смелы унижать других, хоронили веру.

С улыбкой врали себе, поступали скверно,

Если ты сопровождался сердцем, шёл верно.

Хочешь стоять, тогда ударь первым,

Не бояться ничего, так учил холодный север.

Когда вдвоём на четверых, не поможет везение,

Как можешь, только так ты увидишь спасение.

Моя судьба собрание воли,

Выливаю брату душу, что бы очиститься вскоре.

Пытаюсь не сойти с пути и не упасть на землю,

Скажи, во что ещё нас превратило время.

Кто-то согреет или хлопнет дверью,

Кто-то сидит в тени, кому-то не хватает премий.

Кто-то хотел найти себя и в итоге потерян,

За любовь от матерей, не жалко ни каких материй.

От настоящего остались блики,

Мы становимся старше, спотыкаясь о стыки.

Хотим увидеть жар, сами холоднее льдины,

И не жаль того, что скоро утонем в рутине.

В серых тонах пишу свою картину,

Мешаю краски на добре и не быть паутине.

Скоро холод уйдёт, нужно переждать зиму,

Слово может убить, а может подарить стимул.

Припев:

О чём кричит моё мужское дело,

И как нас можно изменить, если душа стлела.

Если швы не затянуть даже нитями воли,

Последний вздох придёт вскоре.

О чём кричит моё мужское дело,

И как нас можно изменить, если душа стлела.

Если швы не затянуть даже нитями воли,

Последний вздох придёт вскоре.

Het geheugen is leeg en stoelen worden bij elkaar gehouden,

De tijd van onze oorlog is voorbij, maar de kogels vliegen.

Terugkijkend zag ik hoe mensen veranderden,

Ik probeerde het mijn vader te vertellen, maar hij begreep de essentie niet.

Ik herinner me elk woord van verdriet,

Soms neemt papier alles op wat je niet mondeling kunt zeggen.

Mezelf opgevoed op oude hiphopcassettes

Ik herkende meteen mijn droom en werd verliefd op de vrijheid.

Vroegere gebruiken zijn hier niet in de mode,

Iedereen die hier heeft gezien heeft gelijk, maar door de natuur bedrogen.

Hier blazen de jongens, als op commando, het water op,

Leven als in een sprookje en zo vliegen de jaren voorbij.

Mijn ziel beschermt het lichaam

Ik ben niet geboren voor veel geld, voor één idee.

Ik stop niet 's nachts, in deze stad van schaduwen,

Een mok thee, een pen, een stuk papier is een mannenzaak.

En dan kan je verlies soms niet vermijden,

Mensen zijn dapper om anderen te vernederen, ze begroeven hun geloof.

Met een glimlach logen ze tegen zichzelf, gedroegen ze zich slecht,

Als je je hart vergezelde, liep je goed.

Als je wilt staan, sla dan eerst

Wees nergens bang voor, zo leerde het koude noorden.

Als het twee voor vier is, zal geluk niet helpen,

Hoe kun je, alleen op deze manier zul je redding zien.

Mijn lot is een wilsontmoeting

Ik stort mijn ziel uit bij mijn broer om spoedig gereinigd te worden.

Proberen niet af te dwalen en op de grond te vallen,

Vertel me wat de tijd ons nog meer heeft veranderd.

Iemand zal de deur verwarmen of dichtslaan,

Iemand zit in de schaduw, iemand mist bonussen.

Iemand wilde zichzelf vinden en was uiteindelijk verdwaald,

Voor liefde van moeders, heb geen medelijden met wat dan ook.

Van het heden zijn er schittering,

We worden ouder, struikelen over gewrichten.

We willen de hitte zien, ze zijn zelf kouder dan ijsschotsen,

En het is niet jammer dat we al snel verdrinken in een routine.

Ik schilder mijn foto in grijstinten,

Ik bemoei me met verf op het goede en ben geen web.

Binnenkort zal de kou verdwijnen, je moet de winter afwachten,

Een woord kan dodelijk zijn, of het kan een stimulans geven.

Refrein:

Waar mijn mannelijke zaken over gillen?

En hoe kunnen we veranderd worden als de ziel vergaan is.

Als de naden niet strak worden getrokken, zelfs niet door de wilsdraden,

De laatste adem zal spoedig komen.

Waar mijn mannelijke zaken over gillen?

En hoe kunnen we veranderd worden als de ziel vergaan is.

Als de naden niet strak worden getrokken, zelfs niet door de wilsdraden,

De laatste adem zal spoedig komen.