Её - Darom Dabro

Видел ее не так давно…

Самара, осень…

Муза…

Странно, отдельный… Всё там же…

Мы познакомились в кафе и столик был ближний.

Молча листала книжки и читала мои мысли.

Хотел быть искренен, мои слова — исповедь.

Ее оружие — душа, в меня ввалила с выстрела.

Где ты была эти дни, ты мне скажи?

Сколько совершил ошибок за время что жил?

Она сложив руки, посмотрев прямо в глаза,

Достала старую тетрадь — и я все понял сам.

Ночью не было звезд на небе,

И мы с ней же ходили в городе бетона, что был весь заснежен.

Немного позже, я продолжил заполнять блокнот.

В то время как она просто напевала ноты.

Я написал всего 16 строк,

Просто как смог, взял и положил на листок.

Она ушла рано с утра, стало как-то пусто.

Не узнав ее имя, я зову ее Муза.

Но ее-её не поменяло время,

А я ходил все, верил что вижу только…

Ее-её, что с собой сделал?

Если каждодневно слышу одну лишь…

Её не поменяло время,

А я ходил все, верил что вижу только…

Ее-её, что с собой сделал?

Если каждодневно слышу одну лишь…

Ее-её, у…

Ее-её, у-у…

Ее-её…ё, ё, ё

Её, её, её!

Ik heb haar niet zo lang geleden gezien...

Samara, herfst...

Muze…

Vreemd, apart... Alles is hetzelfde...

We ontmoetten elkaar in een café en de tafel was vlakbij.

Stilletjes door boeken bladeren en mijn gedachten lezen.

Ik wilde oprecht zijn, mijn woorden zijn een bekentenis.

Haar wapen is de ziel, het raakte me met een schot.

Waar ben je deze dagen geweest, vertel je me?

Hoeveel fouten heb je gemaakt tijdens je leven?

Ze vouwde haar handen en keek haar recht in de ogen,

Ik pakte een oud notitieboekje - en ik begreep alles zelf.

's Nachts waren er geen sterren aan de hemel,

En we liepen met haar in de stad van beton, die helemaal bedekt was met sneeuw.

Even later ging ik verder met het invullen van het notitieboekje.

Terwijl ze gewoon noten neuriede.

Ik schreef slechts 16 regels,

Zo goed als ik kon, pakte ik het en zette het op een stuk papier.

Ze vertrok vroeg in de ochtend, het werd op de een of andere manier leeg.

Omdat ik haar naam niet weet, noem ik haar Muse.

Maar haar tijd is niet veranderd,

En ik liep alles, geloofde dat ik alleen zag ...

Haar-haar, wat heeft hij zichzelf aangedaan?

Als ik elke dag maar één hoor...

De tijd heeft haar niet veranderd

En ik liep alles, geloofde dat ik alleen zag ...

Haar-haar, wat heeft hij zichzelf aangedaan?

Als ik elke dag maar één hoor...

Haar-haar, jij...

Haar-haar, uh...

Haar-haar ... yo, yo, yo

Haar, haar, haar!