Дама с белым пакетом - Darom Dabro

Её тело пахло прохладой,

Их имена будто светятся в темноте…

Твои мужчины, что живут за платно,

Но, что стоишь ты,

Когда стоишь рядом с ними,

Под объективом жизни

Вижу лицимерный снимок!

Смуглая кожа, такой нежный запах,

Что ты хочешь тут спрятать детка?!

Спрячешь врятли!

На сквозь вижу то,

Что пораждает мода,

Это могут быть годы,

А может я иной отрода…

Плачешь, любишь, уходишь,

Что-бы быть и выйти,

Что бы плыть, а не пройти жизнь,

Позапутав нити, забыть все те дни

Где нет его и быть не может,

Быть частью для него, так сложно,

Ты хочешь больше!

Стёртая память, твои сны не ясны,

Боже счастлив ли я?!

Молчание!

Что такое счастье?!

Суметь сохранить, что есть

Или проснуться новым,

Что бесит тебя так по злому

В твоём же доме?!

Грязные простыни, всё пахнет похотью

Там изнутри тебя всё рвётся,

Капают копотью… Ну хватит!

Свет фонарей тебя слепит, он нужен,

Дама с белым пакетом с жаждой ожидает мужа!

Мёртвые тени, не живые снимки,

Она хочет вернуться

К грустной песни от Стинга,

Закрыться от боли,

Слёзы капали на пол,

В тёмных путях коридорах

Спрятано всё её завтра…

Вечер, в окна бьётся,

Да что же он хочет?!

Мятая полость бумаги,

Всё-таки ждёт многоточий

Так сложно убить любовь,

Её не обезточить!

Кем бы он небыл там прожитой ночью.

Мир в клочья, чёрствая нежность,

Кусая губы, чёртовый мир без надежды,

Вечная злоба от простуды.

Как можно себя понять

Уходя в безнадёжность,

Как сложно себя вернуть,

Как и вправду сложно!

Вечер, утро, солнце, луна,

Всё не просто!

Если предаться деталям,

Жизнь не изведанный остров.

Мы знаем людей, но знаем

Лишь, что с ними будет…

Наше время, лишь единицам

Раздвигает прутья!

Завтра, чёрные шторы,

Впитают луч солнца,

Дама накроет стол

И кто же за ним соберётся?!

Корка чёрного хлеба

Мокнет в гранёном стакане,

Миша, вспомнит тем кто он есть,

Вечная память!

Haar lichaam rook naar koelte,

Hun namen lijken te gloeien in het donker...

Uw mannen die voor een vergoeding leven,

Maar waar sta je?

Als je naast ze staat

Onder de lens van het leven

Ik zie een hypocriet beeld!

Donkere huid, zo'n zachte geur,

Wat wil je hier verbergen, schat?!

Verberg vryatli!

ik doorzie

Wat maakt mode?

Het kan jaren duren

Of misschien ben ik een ander soort...

Huil, heb lief, ga weg

Om te zijn en eruit te komen

Om te zwemmen, en niet door het leven te gaan,

Vergeet al die dagen nadat je de draden in de war hebt gebracht

Waar het niet is en niet kan zijn,

Een deel van hem zijn is zo moeilijk

Wilt u meer!

Uitgewist geheugen, je dromen zijn niet duidelijk

God, ben ik blij?!

Stilte!

Wat is geluk?!

In staat zijn te houden wat je hebt

Of word nieuw wakker

Wat maakt jou zo kwaad?

In je eigen huis?!

Vuile lakens, alles ruikt naar lust

Alles in jou is verscheurd,

Ze druipen roet... Nou, dat is genoeg!

Het licht van lantaarns verblindt je, je hebt het nodig,

Een dame met een witte tas wacht dorstig op haar man!

Dode schaduwen, geen live shots

Ze wil terugkomen

Op een droevig lied van Sting

Zwijg van pijn

Tranen druppelden op de vloer

In de donkere paden van de gangen

Alles is morgen verborgen...

Avond beats op de ramen

Wat wilt hij?!

verfrommelde document holte,

Wacht nog steeds op puntjes

Het is zo moeilijk om liefde te doden

Maak haar niet spanningsloos!

Wie hij daar ook was gedurende de nacht, hij leefde.

De wereld aan flarden, ongevoelige tederheid,

Op mijn lippen bijten, een verdomde wereld zonder hoop

Eeuwige boosheid van een verkoudheid.

Hoe kun je jezelf begrijpen?

In hopeloosheid vertrekken

Hoe moeilijk is het om jezelf terug te krijgen

Hoe moeilijk is het eigenlijk!

Avond, ochtend, zon, maan,

Het is gecompliceerd!

Als je je overgeeft aan details,

Het leven is een onontgonnen eiland.

We kennen mensen, maar we weten

Wat zal er met hen gebeuren...

Onze tijd, slechts een paar

De tralies duwen!

Morgen zwarte gordijnen

Geniet van een zonnestraaltje

De dame zal de tafel dekken

En wie komt er achter hem aan?!

Zwart broodkorst

Nat in een gefacetteerd glas,

Misha, onthoud wie hij is,

Eeuwige herinnering!