Frostpunk - Dan Bull, The Stupendium

I still remember the day the frost descended

It was the end of empty threats

From a God who must have meant it

We must have crossed a deity whom our greed and lust offended

And upon whose plentiful benevolence each of us depended

The biting chill swept across the lofty life we’d built

'Til mighty buildings were left crushed to look like tiny hills

The frost lifted up the rock exposing all society’s ills

Those we tried not to think about for what we might reveal

We set a course and travelled forth to grab resources

From the shrapnel of oil tankers and man of war ships

Battle forces we hadn’t planned to have a war with at all before

But now we have a lack of choice

This is the new reality, a gloomy anarchy looming

Held in the hand of one human, who is that man?

It’s me

Can’t say I feel proud, this doesn’t warrant vanity

The looking glass is frosted over and we cannot see

So, we place our faith and hope and dreams in smoke and steam

I mean, why would we go to those extremes if we don’t believe?

So, hunker down and dig in for the coldest winter tide

Since you convinced your prideful self that you’ve nothing to hide

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Then death is coming home

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Well, then, we’re going home

Ever since the first of us huddled round the fire

With nothing to hide but animal hides as attire

Our entire world was centred

And dependent on supplies of carbon

The new oxygen that we require to respire

We pampered life’s complexities, manufactured luxuries

While suffocating nature’s lungs when we cut the trees

Now our comeuppance seems to be to huddle round the fire

With everything to hide and animal hides as attire

What goes around will come around, whatever’s underground

Will come up now you’re not expecting it

And damn well hunt you down

So hunker down and dig in for the coldest winter tide

Since you convinced your prideful self that you’ve nothing to hide

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Then death is coming home

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Well, then, we’re going home

Our stomachs are the furnaces, our open throats the chimney

Our hearts the flowing pumps that need

The bellow lungs to bring heat

But our brittle bodies are a pitiful device

Trying to subsist upon a trickle of supplies

With the vittles diminishing I don’t think it will suffice

Although species evolve quicker when it’s difficult to thrive

But that theory isn’t something that always applies

Deprive us enough, we’ll suffer our inevitable demise

We are each expendable but the city must survive

It’s just a pleasant bonus if it keeps us alive

So hunker down and dig in for the coldest winter tide

Since you convinced your prideful self that you’ve nothing to hide

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Then death is coming home

The wheels of progress frozen motionless

Unless we thaw all these unspoken spokes

Well, then, we’re going home

Ik herinner me nog de dag dat de vorst neerdaalde

Het was het einde van lege dreigementen

Van een God die het bedoeld moet hebben

We moeten een godheid zijn overgestoken die door onze hebzucht en lust beledigd was

En van wiens overvloedige welwillendheid ieder van ons afhing

De bijtende kou ging over het verheven leven dat we hadden opgebouwd

Totdat machtige gebouwen werden verpletterd om eruit te zien als kleine heuvels

De vorst tilde de rots op en onthulde alle kwalen van de samenleving

Degene waar we niet aan probeerden te denken voor wat we zouden kunnen onthullen

We zetten een koers uit en reisden verder om bronnen te pakken

Van de granaatscherven van olietankers en oorlogsschepen

Strijdkrachten waarmee we niet eerder een oorlog hadden gepland

Maar nu hebben we een gebrek aan keuze

Dit is de nieuwe realiteit, een sombere anarchie die opdoemt

Vastgehouden in de hand van één mens, wie is die man?

Ik ben het

Ik kan niet zeggen dat ik trots ben, dit rechtvaardigt geen ijdelheid

Het kijkglas is bevroren en we kunnen het niet zien

Dus plaatsen we ons geloof en hoop en dromen in rook en stoom

Ik bedoel, waarom zouden we tot die extremen gaan als we niet geloven?

Dus hurk je neer en graaf je in voor het koudste wintertij

Omdat je je trotse zelf ervan hebt overtuigd dat je niets te verbergen hebt

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Dan komt de dood thuis

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Nou, dan gaan we naar huis

Sinds de eerste van ons rond het vuur kroop

Met niets anders te verbergen dan dierenhuiden als kleding

Onze hele wereld was gecentreerd

En afhankelijk van de aanvoer van koolstof

De nieuwe zuurstof die we nodig hebben om te ademen

We verwenden de complexiteit van het leven, vervaardigde luxe

Terwijl we de longen van de natuur verstikken wanneer we de bomen omhakken

Nu lijkt onze beloning te zijn om rond het vuur te kruipen

Met alles om te verbergen en dierenhuiden als kleding

Wat rondgaat, zal rondkomen, wat er ook ondergronds is

Komt nu je verwacht het niet

En jaag je verdomd goed op

Dus hurk neer en graaf je in voor het koudste wintertij

Omdat je je trotse zelf ervan hebt overtuigd dat je niets te verbergen hebt

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Dan komt de dood thuis

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Nou, dan gaan we naar huis

Onze magen zijn de ovens, onze open kelen de schoorsteen

Onze harten de vloeiende pompen die nodig hebben

De balglongen om warmte te brengen

Maar onze broze lichamen zijn een zielig apparaat

Proberen te overleven met een straaltje voorraden

Nu de vittles afnemen, denk ik niet dat het zal volstaan

Hoewel soorten sneller evolueren als het moeilijk is om te gedijen

Maar die theorie is niet iets dat altijd van toepassing is

Ontneem ons genoeg, we zullen onze onvermijdelijke ondergang ondergaan

We zijn allemaal vervangbaar, maar de stad moet overleven

Het is gewoon een leuke bonus als het ons in leven houdt

Dus hurk neer en graaf je in voor het koudste wintertij

Omdat je je trotse zelf ervan hebt overtuigd dat je niets te verbergen hebt

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Dan komt de dood thuis

De wielen van de vooruitgang zijn onbeweeglijk bevroren

Tenzij we al deze onuitgesproken spaken ontdooien

Nou, dan gaan we naar huis