Niemand an dich denkt - Clueso, STÜBAphilharmonie

Ein Blick aus deinem Fenster, doch deine Gegend scheint dir fremd

Wenn niemand an dich, niemand an dich denkt

Es lässt dich eiskalt, obwohl die Sonne scheint

Wenn du dein eignes Haus verlässt

Und jeder Zug scheint berechenbar und jedes Ziel zu schnell ersetzt

Und für ein fremdes Lächeln gibst du dein letztes Hemd

Wenn niemand an dich, niemand an dich denkt

Du verlierst an Gleichgewicht im Lauf der Zeit

Wirst langsam ausgebremst vom Fall

Du bewegst dich aufgelöst im Vakuum, das Kartenhaus steht kurz vorm Fall

Selbst eine kleine Geste spielt Melodien wie eine ganze Band

Wenn niemand an dich, niemand an dich denkt

Dort wo das Glück in deiner Seele wohnt

Geht grad niemand an das Telefon

Du hängst völlig abgefuckt und interessenlos, bei dir daheim, für dich allein

Und fühlst dich einsam und verlassen wie ein Eskimo

Und nichts als Schnee und Eis soweit dein Auge reicht

Een blik uit je raam, maar je omgeving lijkt je vreemd

Als niemand aan je denkt, denkt niemand aan je

Het laat je koud, ook al schijnt de zon

Wanneer je je eigen huis verlaat

En elke beweging lijkt voorspelbaar en elk doel werd te snel vervangen

En voor de glimlach van een vreemde geef je je laatste shirt

Als niemand aan je denkt, denkt niemand aan je

Je verliest na verloop van tijd je evenwicht

Worden langzaam afgeremd door de val

Je beweegt in een vacuüm, het kaartenhuis staat op instorten

Zelfs een klein gebaar speelt deuntjes als een hele band

Als niemand aan je denkt, denkt niemand aan je

Waar geluk woont in je ziel

Niemand neemt op dit moment de telefoon op

Je bent helemaal naar de klote en ongeïnteresseerd in je eigen huis

En voel me eenzaam en verlaten als een Eskimo

En niets dan sneeuw en ijs zover het oog reikt