Ragazze Dell'Est - Claudio Baglioni

Nei mattini pallidi ancora imburrati di foschia

Risatine come monete soffiate nei caffè

Facce ingenue appena truccate di tenera euforia

Occhi chiari laghi gemelli occhi dolci amari…

Io le ho viste

Fra cemento e cupole d’oro che il vento spazza via

Sotto pensiline che aspettano il sole e il loro tram

Coprirsi bene il cuore in mezzo a sandali e vecchie camicie fantasia

E a qualcuno solo e ubriaco che vomita sul mondo…

Io le ho viste portare fiori e poi fuggire via

E provare a dire qualcosa in un italiano strano

Io le ho viste coi capelli di sabbia raccolti nei foulards

E un dolore nuovo e lontano tenuto per la mano…

Io le ho viste che cantavano nei giorni brevi di un’idea

E gomiti e amicizie intrecciati per una strada

Io le ho viste stringere le lacrime di una primavera che non venne mai

Volo di cicogne con ali di cera…

Ancora io le ho viste

Far la fila con impazienza davanti ai gelatai

Quando il cielo stufo d’inverno promette un po' di blu

Piccole regine fra statue di eroi e di operai

Lievi spine d’ansia nei petti rotondi e bianchi…

Io le ho viste

Eccitate buffe e sudate per la felicità

Negli alberghi dove si balla gridare l’allegria

E bere birra e chiudere di fuori la solita neve e la realtà

E ballare alcune tra loro e ballare e poi ballare…

Le ho viste

Nelle sere quando son chiuse le fabbriche e le vie

Sulle labbra vaghi sorrisi di attesa e chissà che

Scrivere sui vetri ghiacciati le loro fantasie

Povere belle donne innamorate d’amore e della vita…

Le ragazze dell’Est…

In de bleke ochtenden nog steeds besmeerd met waas

Lacht als munten die in cafés worden opgeblazen

Naïeve gezichten vers opgemaakt met tedere euforie

Heldere ogen tweelingmeren bittere zoete ogen ...

ik heb ze gezien

Tussen beton en gouden koepels die de wind wegwaait

Onder luifels wachtend op de zon en hun tram

Bedek je hart goed te midden van sandalen en oude overhemden met patronen

En aan iemand die eenzaam en dronken op de wereld overgeeft...

Ik heb ze bloemen zien brengen en vervolgens weg zien rennen

En probeer iets in vreemd Italiaans te zeggen

Ik heb ze gezien met hun zanderige haar vastgebonden in sjaals

En een nieuwe en verre pijn bij de hand gehouden ...

Ik zag ze zingen over een idee in de korte dagen

En ellebogen en vriendschappen verweven voor een weg

Ik heb ze de tranen zien knijpen van een lente die nooit kwam

Vlucht van ooievaars met wasvleugels ...

Ik heb ze weer gezien

Ongeduldig in de rij voor de ijsmachines

Wanneer de vermoeide winterhemel een beetje blauw belooft

Kleine koninginnen tussen standbeelden van helden en arbeiders

Lichte doornen van angst in de ronde en witte borsten ...

ik heb ze gezien

Prikkel grappig en zweet voor geluk

In hotels waar je kunt dansen, schreeuw je geluk

En bier drinken en de gebruikelijke sneeuw en realiteit buitensluiten

En dans er een paar en dans en dans dan...

ik heb ze gezien

's Avonds als fabrieken en straten gesloten zijn

Op de lippen vage glimlachjes van verwachting en wie weet wat

Hun fantasieën op het bevroren glas schrijven

Arme mooie vrouwen verliefd op liefde en leven ...

De meisjes van het Oosten...