E Adesso La Pubblicita - Claudio Baglioni

Tu dietro un vetro guardi fuori

Lungo il luccichio dei marciapiedi

E la gente si è dissolta nella sera…

Tua madre altezza media sogni medi

Che sbatte gli occhi da cammello

E non si è rassegnata e neanche spera…

Un cespuglio di spini tuo fratello

Che pensa sulle unghie delle dita

Appitonato con un’aria da bollito…

Tuo padre mani da operaio a vita

Che ride e gli si spacca il viso

Impallidito di tv…

Tu fretta di vivere qualcosa

E ogni cosa è già un ricordo liso

E adesso la pubblicità…

Tu e le tue voglie imbottigliate

Occhi come buchi della chiave

E un’ansia indolenzita sotto neve bianca…

Tuo padre aspetta sempre qualche nave

Funambolo sul filo del passato

E cena insieme a una bistecca stanca…

Tuo fratello è un grammofono scassato

Un fiume di pensieri in fuga

Si specchia in un cucchiaio e fa una bocca storta…

Tua madre si rammenda qualche ruga

E una domanda di dolcezza

Che porta in tavola e va via…

Tu nascosta in fondo a un’amarezza

A far finta che il mondo sia un bel posto

E adesso la pubblicità…

Ma che giorno è tutti i giorni

Ed una sera ogni sera

E questa sera come le altre

Che si siede accanto

E non c'è niente che ritorni

Niente allegria e nessun cerino

Per dare fuoco a tutto quanto…

Tu in quella schienuccia di uccellino

Che si curva e si vedono gli affanni

Dei tuoi domani e dei tuoi pochi anni…

Tuo padre si strofina le mascelle

Come impanate nella barba

Una sigaretta in mezzo ai denti e lui ci parla intorno…

Tua madre che si sveglia a strappi e scuote

Tutta la polvere di un giorno

Senza persone e novità…

Tuo fratello scemo che dà uno spintone

Al tuo cuore rovesciato come tasche vuote

E adesso la pubblicità…

Oggi è quasi un secolo di noia

E che si fa domani e dopo

E poi nei prossimi vent’anni

Figli di speranze

Per un attimo di gioia

Nella città di antenne e cielo

E luci grigie delle stanze…

E la notte cade come un telo

A smorzare gli occhi ed i televisori

E tu dietro un vetro guardi fuori…

Je kijkt uit achter een glas

Langs de glitter van de trottoirs

En de mensen losten op in de avond ...

Je moeder gemiddelde lengte droomt gemiddeld

Knipperende kameelogen

En ze nam geen ontslag en hoopte zelfs niet ...

Een doornstruik je broer

Wie denkt er aan de vingernagels

Gevuld met gekookte lucht ...

De handen van je vader als werker voor het leven

Wie lacht en breekt zijn gezicht

Bleek tv...

Je haast je om iets te ervaren

En alles is al een versleten herinnering

En nu de reclame...

Jij en je trek in flessen

Ogen als sleutelgaten

En pijnlijke angst onder witte sneeuw ...

Je vader wacht altijd op een schip

Koorddanser aan de rand van het verleden

En diner met een vermoeide steak ...

Je broer is een gehavende grammofoon

Een stroom van gedachten op de vlucht

Hij is gespiegeld in een lepel en maakt een scheve mond...

Je moeder herstelt wat rimpels

En een kwestie van zoetheid

Die hij naar de tafel brengt en weggaat...

Je verstopte je op de bodem van een bitterheid

Doen alsof de wereld een prachtige plek is

En nu de reclame...

Maar wat een dag is het elke dag

En elke nacht een nacht

En deze avond net als de anderen

Wie zit er naast?

En er komt niets meer terug

Geen plezier en geen match

Om alles in brand te steken...

Jij in de rug van dat kleine vogeltje

Dat buigt voorover en je ziet de problemen

Van je morgen en je paar jaar...

Je vader wrijft over zijn kaken

Terwijl je brood in je baard

Een sigaret tussen de tanden en hij praat om ons heen...

Je moeder die wakker wordt met tranen en beven

Al het stof van een dag

Zonder mensen en nieuws...

Je dwaze broer die een duw geeft

Naar je hart binnenstebuiten gekeerd als lege zakken

En nu de reclame...

Vandaag is bijna een eeuw verveling

En wat wordt er morgen en daarna gedaan?

En dan in de komende twintig jaar

Kinderen van hoop

Voor een moment van vreugde

In de stad van antennes en lucht

En grijze lichten in de kamers ...

En de nacht valt als een doek

Om de ogen en de televisies te dempen

En achter een glas kijk je uit...