Io Lui E La Cana Femmina - Claudio Baglioni

Quando la notte è passata al passivo

Alle sette passate oltrepasso la porta

E sorpasso il passetto di passiflora

E passo impassibile i pollici

Nei passanti dei jeans appassiti passabili si

Passionale passeggio e ripasso i miei passi

In un paesaggio di passeri passeggeri

Un passaggio a compasso

In passerella nel cielo

Che spasso andarcene a spasso

Lei è una taccagna culona invadente

Rumorosa indolente pallosa civetta esagerata

Benedetta è sempre stata vergine

Lui è un arcano signorino taciturno angoloso

Un po' fregnone barone bulletto sniffatore

Benedetto e soffre il mal di macchina

Quanti bastoni sassi volati in aria dentro gli occhi

Pronti via

E le rincorse alleprate le frenate le lingue rifiatate

Benedetti io lui e la cana femmina

Dietro la città

E un vento sulle teste

Che ci annusa e va

Ce ne andiamo a spasso

Felici nella coda

Il cuore suona

Da contrabbasso

E andiamo con la vita addosso

E addosso a questa vita

Come a un osso

Da rosicchiare

Uomini o animali potremmo stare bene

Da uguali

Anche imbarcarci in un porto

E correre a girotondo il mare

E non tornare più

Se riuscisse a bere un bicchiere insieme

E ciucchi fin laggiù

A collotorto

Sul fondale del mondo andare

Ad ululare al blu

Così tutto passa e ripasso i miei passi

In un passaggio di passeri passeggeri

Un passaggio a compasso

Un passaporto del cielo

Che spasso era andarcene a spasso

Passo e chiudo

Toen de nacht overging in het passieve

Om zeven uur ga je door de deur

En ik passeer de passiflora-pas

En ik pass onbewogen mijn duimen

In de voorbijgangers van redelijke vervaagde jeans ja

Gepassioneerd loop ik en bekijk mijn stappen

In een landschap van passerende mussen

Een kompaspassage

Op de catwalk in de lucht

Wat leuk om te gaan wandelen

Ze is een opdringerige grote kont badass

Luide indolente pallosa uil overdreven

Benedetta is altijd maagd geweest

Hij is een mysterieuze, zwijgzame, hoekige heer

Een beetje een fregnone baron bullebak sniffer

Benedictus en lijdend aan wagenziekte

Hoeveel stokken stenen vlogen in de lucht in de ogen

Klaar!

En hij achtervolgde ze met gemak, de remmen, de ingeademde tongen

Gezegend zij hij en de vrouwelijke Cana

Achter de stad

En een wind boven je hoofd

Dat besnuffelt ons en gaat

We gaan een stukje lopen

Blij in de wachtrij

Het hart rinkelt

Van contrabas

En laten we gaan met het leven op ons

En op dit leven

Als een bot

knagen

Mensen of dieren, het zou goed kunnen komen

van gelijken

Zelfs aan boord gaan van een haven

En ren rond de zee

En kom nooit meer terug

Als hij samen wat kon drinken

En ezels daar beneden

een collotorto

Naar de bodem van de wereld gaan

Om te huilen in het blauw

Dus alles gaat voorbij en ik herzie mijn stappen

In een passage van passerende mussen

Een kompaspassage

Een paspoort uit de hemel

Wat was het leuk om te gaan wandelen

Over en uit