Vista - Chalice

Never shall I love another earthborn face

And I (the knave, the fool) will stay inept

Condemned to forge a barren hell

To deify and then dispel

That summers' love… in winters' rain I wept

At the vista on the edge of forever

Where the party is culminating thus

Iago deals a hand again

That I have not the wit to comprehend

Above all else our birthright to be shackled will remain

And paths we choose can only be so wide

To greener pastures hence?

(Who knows?)

The joker rocks the fence

But in pastures, green or barren, we abide

At this vista on the edge of forever

Where the party has culminated thus

The deified can now ascend

To where I’ve not the wit to comprehend

With the currency of damnation

On whom do we spend our sorrow?

Nooit zal ik van een ander aards gezicht houden

En ik (de schurk, de dwaas) zal onbekwaam blijven

Veroordeeld om een ​​onvruchtbare hel te smeden

Vergoddelijken en vervolgens verdrijven

Die zomers liefde... in de regen van de winter ik huilde

Bij het uitzicht aan de rand van eeuwig

Waar het feest zo culmineert

Iago deelt weer een hand

Dat ik niet het verstand heb om te begrijpen

Bovenal blijft ons geboorterecht om te worden geketend

En paden die we kiezen, kunnen alleen zo breed zijn

Naar groenere weiden dus?

(Wie weet?)

De joker schommelt tegen het hek

Maar in weilanden, groen of kaal, blijven we

Bij dit uitzicht aan de rand van de eeuwigheid

Waar het feest zo is geëindigd

De vergoddelijkte kan nu opstijgen

Naar waar ik het verstand niet heb om te begrijpen

Met de valuta van verdoemenis

Aan wie besteden we ons verdriet?