A Semblance of Sanity - Chalice

A mighty and unprecedented thought

A vagrant memory from wilderness

Where the civil and the servant are sought

And tracing living death is frivolous

It’s this I leave for you alone to press

Yet comprehension I doubt for myself

The cane that leads the blinded but a guess

This trivial barometer of health

A reckoning of sorts, 'twas left upon the shelf

A tectonic fault plagues the mind of man

The blameless shame of dreams undreamt within

I am the echoed conflict, not the span

The pleasure of the motive, then the sin

Stigmata is the shepherd of the skin

The cloak of greater chaos shields the sane

From inertia of the linear spin

The rupture of the twist imbibes the brain

From where I cast the cane, so too doth come your flame

A rooftop dungeon and jigsaw romance

Permeates the refuge of unreason

The conceptual conclave — change each stance

Through varied mutations of the season

By soul and mind conspiring to treason

To unify and segregate as one

Always is the remnant of a lesion

Out frailty inherent in the sun

The madness has been spun, our web design undone

On gaining sanity — we think alone

A mosaic of ancient hopes, we hold the chisel

But we dare not touch the stone

One cannot break the magic from the mould

Nor know the fate of dice that haven’t rolled

Stack your unmatched driftwood upon the pyre

Then dare to think the madness is controlled

So as you pause, fool… bleeding from the wire

From where you lost the flame

So too doth come my fire

Een machtige en ongekende gedachte

Een zwervende herinnering uit de wildernis

Waar de ambtenaar en de dienaar worden gezocht

En het opsporen van levende dood is frivool

Dit laat ik aan jou alleen om op te drukken

Maar begrip betwijfel ik voor mezelf

De stok die de blinden leidt, maar een gok

Deze triviale gezondheidsbarometer

Een soort afrekening, 'twerd op de plank achtergelaten'

Een tektonische fout plaagt de geest van de mens

De onberispelijke schaamte van dromen die van binnen niet worden gedroomd

Ik ben het herhaalde conflict, niet de span

Het plezier van het motief, dan de zonde

Stigmata is de herder van de huid

De mantel van grotere chaos beschermt de gezond verstand

Van traagheid van de lineaire spin

De breuk van de draai neemt de hersenen in zich op

Van waar ik de stok wierp, zo komt ook jouw vlam

Een kerker op het dak en puzzelromantiek

Doordringt de toevlucht van onredelijkheid

Het conceptuele conclaaf — verander elke houding

Door verschillende mutaties van het seizoen

Door ziel en geest die samenzweren tot verraad

Om te verenigen en te scheiden als één

Altijd is het overblijfsel van een laesie

Uit kwetsbaarheid die inherent is aan de zon

De waanzin is gesponnen, ons webdesign ongedaan gemaakt

Over gezond worden - we denken alleen

Een mozaïek van oude hoop, we houden de beitel vast

Maar we durven de steen niet aan te raken

Je kunt de magie niet uit de mal halen

Weet ook niet wat het lot is van dobbelstenen die niet zijn gegooid

Stapel je ongeëvenaarde drijfhout op de brandstapel

Durf dan te denken dat de waanzin onder controle is

Dus terwijl je pauzeert, dwaas ... bloedend uit de draad

Van waar je de vlam verloor

Zo komt ook mijn vuur