Neuron - Chalice

I fear the path we walk is my decline

That greater deeds, through fate, I shan’t perform

So long was spent defining how to shine

'Twas never learnt that rays are best when warm

To ashes unfulfilled we stagger hence

My neuron, my nemesis, you lead me

Through every nightshade vision one can sense

Inherent in my art is to feed thee

Perhaps the path traversed shall never grow

Yet such conjecture is naught but sorrow

The greatest seed may yet be left to sow

Midnight brings us closer to the morrow

To ashes unfulfilled we stagger hence

My neuron, my nemesis, you lead me

Through every nightshade vision one can sense

Inherent in my art is to feed thee

This phoenix I must fly into the sun

For only from my spirit do I run

Ik vrees dat het pad dat we bewandelen mijn verval is

Dat grotere daden, door het lot, ik niet zal uitvoeren

Er is zo lang aan besteed om te bepalen hoe je moet schitteren

'We hebben nooit geleerd dat stralen het beste zijn als ze warm zijn'

Tot as onvervuld we wankelen vandaar

Mijn neuron, mijn aartsvijand, jij leidt mij

Door elke nachtschadevisie kan men voelen

Inherent aan mijn kunst is om u te voeden

Misschien zal het bewandelde pad nooit groeien

Toch is zo'n vermoeden niets anders dan verdriet

Het grootste zaad kan nog worden overgelaten om te zaaien

Middernacht brengt ons dichter bij de dag van morgen

Tot as onvervuld we wankelen vandaar

Mijn neuron, mijn aartsvijand, jij leidt mij

Door elke nachtschadevisie kan men voelen

Inherent aan mijn kunst is om u te voeden

Deze feniks moet ik de zon in vliegen

Want alleen vanuit mijn geest ren ik