Abyss - Chalice

Immutable, in mists of gold beyond this Acheron

How grandiose the touch will be when each caress is gone

How bitter rests bereavement on the souls of those bereaved

Funereal our lust, through an eternity conceived

This grim fa§ ade of misery we never chose to share

Do not the spineless crumble when their backbone isn’t there?

Tomorrow they will rise to find these remnants on the dew

And realize with downcast eyes the guilt they never knew

The dawn shall bring what lies beyond the shadows of our dreams

An end to misconceptions through a tragedy it seems

Alone we strive to greet the night as fates' benign embrace

Seduces from a sanctuary beyond the life we face

A love to curse this loveless earth, a weakness in a portal

To humankind we bid farewell and thus retreat … immortal

Onveranderlijk, in nevelen van goud voorbij deze Acheron

Hoe grandioos de aanraking zal zijn als elke streling is verdwenen

Hoe bitter rust de rouw op de zielen van de nabestaanden?

Begrafenis onze lust, door een eeuwigheid verwekt

Deze grimmige façade van ellende die we nooit hebben willen delen

Verbrokkelen de ruggengraatlozen niet als hun ruggengraat er niet is?

Morgen zullen ze opstaan ​​om deze overblijfselen op de dauw te vinden

En besef met neergeslagen ogen de schuld die ze nooit hebben gekend

De dageraad zal brengen wat achter de schaduwen van onze dromen ligt

Een einde aan misvattingen door een tragedie lijkt het

Alleen streven we ernaar om de nacht te begroeten als een goedaardige omhelzing van het lot

Verleidt uit een heiligdom voorbij het leven waarmee we worden geconfronteerd

Een liefde om deze liefdeloze aarde te vervloeken, een zwakte in een portaal

Van de mensheid nemen we afscheid en trekken ons zo terug … onsterfelijk