Memorial Embers - Chalice

Where once a naive child learnt the ropes of life and pain

An ashen path has forged to view those remnants with disdain

As leaves descending earthward are a seasonal display

Within those trees and subtle breeze I fell to grace today

Where once a sheltered boy had learnt the sadness of his past

An ashen path has forged to burn the memories at last

As snakes discard their fettered skin and carry on the same

Without that flesh the life is fresh, as though reborn again

Shadows of a candle once adorned

With ambiance beneath a dying flame

Unending is the grief so long alone

The crying light to death reborn again

Reborn again

Reborn again

Today the snakes lie naked

And the land’s adorned with leaves

And I rest upon the sunset

With a soul that’s learnt to breathe

Today I fell to grace

Amongst a thousand rising embers

Beneath the sky they fade and die

At last… lest I remember

Waar eens een naïef kind de kneepjes van het leven en pijn leerde

Er is een asgrauw pad gesmeed om die overblijfselen met minachting te bekijken

Omdat bladeren die naar de aarde afdalen, een seizoensweergave zijn

In die bomen en subtiele bries viel ik vandaag voor de gratie

Waar eens een beschutte jongen het verdriet van zijn verleden had geleerd

Er is een asgrauw pad gesmeed om de herinneringen eindelijk te verbranden

Zoals slangen hun geketende huid weggooien en hetzelfde voortzetten

Zonder dat vlees is het leven vers, alsof het opnieuw geboren is

Schaduwen van een kaars ooit versierd

Met sfeer onder een uitstervende vlam

Eindeloos is het verdriet zo lang alleen

Het huilende licht tot de dood opnieuw geboren

Opnieuw geboren

Opnieuw geboren

Vandaag liggen de slangen naakt

En het land is versierd met bladeren

En ik rust op de zonsondergang

Met een ziel die heeft geleerd te ademen

Vandaag viel ik in de gratie

Tussen duizend gloeiende sintels

Onder de hemel vervagen ze en sterven ze

Eindelijk... opdat ik het me niet herinner