The Calm That Was the Storm - Chalice

It seemed the sky must wither

The seas disperse, galaxies unfurl

My form, insensate, relinquish breath

Amidst noise and shattering earth

But no violence, not even a stir

Merely reflection of flickering light

In your still, unwavering gaze

Marked the hour of goodbye

It was in silence you revealed most

It was in saying nothing you said it all

The silence said it all

Sorry for not mirroring your calm

The inconvenience, the burden of guilt

For feeling the sting within the

Faint praise with which you damned me

I envy you such detachment

Your mute faith that better awaits

The sanguine ease of your stride as

So quietly, you just walked away

It was in silence you revealed most

It was in saying nothing you said it all

The silence said it all

So say you felt just one regret

Say you shed one drop of brine

Please say one instinct yearned to scream

Into a silence thick with words

I could not bear to hear

Het leek alsof de lucht moest verwelken

De zeeën verspreiden zich, sterrenstelsels ontvouwen zich

Mijn vorm, gevoelloos, adem in

Temidden van lawaai en verbrijzelende aarde

Maar geen geweld, zelfs geen opschudding

Slechts weerkaatsing van flikkerend licht

In je stille, onwankelbare blik

Markeerde het uur van afscheid

Het was in stilte dat je het meest onthulde

Het was door niets te zeggen, je zei alles

De stilte zei alles

Sorry voor het niet spiegelen van je rust

Het ongemak, de last van schuld

Voor het voelen van de angel in de

Vage lof waarmee je me verdoemd hebt

Ik benijd je zo'n afstandelijkheid

Je stomme geloof dat beter wacht

Het optimistische gemak van uw pas als

Zo stil, je liep gewoon weg

Het was in stilte dat je het meest onthulde

Het was door niets te zeggen, je zei alles

De stilte zei alles

Dus stel dat je maar één keer spijt had

Stel dat u één druppel pekel kwijt bent

Zeg alsjeblieft een instinct dat ernaar verlangde te schreeuwen

In een stilte dik van woorden

Ik kon het niet aan om te horen