Warrior and Man - Carved in Stone

Still I hear the old song,

it is sung by the birds and the leaves in the trees.

It is sung by the wind,

by the thunder and rain, by the waves in the seas.

It is sung by the merfolk, by gnomes and by dwarves,

in the rivers and mountains so deep;

it is sung by the fairies that dance in the woods,

it is sung where the unicorns sleep.

When the world was still young

and the weak race of man still had hearts true and proud,

Man did fight side by side

with the folk of the woods as an invincible crowd.

As a frightening army they rode through the mist,

with their weapon and shield by their side;

and the warrior’s song all the swordsmen did sing

as the black army rode in the night.

But the race of man’s weak

and it started to fight only for money and fame;

While the folk of the woods

fought for justice and truth, not for man’s greed and shame.

Thus the elves turned their back on man’s insanity

and the old friendship came to an end;

and the warrior’s song was forgotten by man,

who to gold and injustice did bend.

But I still hear the song

which is sung by the birds and the leaves in the trees,

which is sung by the merfolk,

by gnomes and by fairies in the mountains and seas.

And as long as my heart beats this song will be there,

for I know that the warriors still ride.

Yes, the race of man’s weak, but a few still remember

the old words of honour and pride.

Toch hoor ik het oude lied,

het wordt gezongen door de vogels en de bladeren in de bomen.

Het wordt gezongen door de wind,

door de donder en regen, door de golven in de zeeën.

Het wordt gezongen door het meervolk, door kabouters en door dwergen,

in de rivieren en bergen zo diep;

het wordt gezongen door de feeën die dansen in het bos,

het wordt gezongen waar de eenhoorns slapen.

Toen de wereld nog jong was

en het zwakke mensenras had nog steeds een oprecht en trots hart,

Man heeft wel zij aan zij gevochten

met de mensen van het bos als een onoverwinnelijke menigte.

Als een angstaanjagend leger reden ze door de mist,

met hun wapen en schild aan hun zijde;

en het strijderslied zongen alle zwaardvechters

terwijl het zwarte leger 's nachts reed.

Maar het ras van de zwakken van de mens

en het begon alleen te vechten voor geld en roem;

Terwijl de mensen van het bos

vochten voor gerechtigheid en waarheid, niet voor de hebzucht en schaamte van de mens.

Dus keerden de elven de waanzin van de mens de rug toe

en aan de oude vriendschap kwam een ​​einde;

en het lied van de krijger werd vergeten door de mens,

wie voor goud en onrecht buigen.

Maar ik hoor het nummer nog steeds

die wordt gezongen door de vogels en de bladeren in de bomen,

die wordt gezongen door de meerfolk,

door kabouters en door feeën in de bergen en zeeën.

En zolang mijn hart klopt, zal dit lied er zijn,

want ik weet dat de krijgers nog steeds rijden.

Ja, het ras van de zwakken van de mens, maar enkelen herinneren het zich nog

de oude woorden van eer en trots.