Das Lied - Carved in Stone

Es fuhr ein Knecht hinaus zum Wald

Sein Bart war noch nicht flück

Er lief sich irr im Wunderwald

Und kam nicht mehr zurück

Das ganze Dorf zog nach ihm aus

Vom Früh- bis Abendrot

Doch fand man nirgends seine Spur

Da gab man ihn für tot

So flossen sieben Jahr' dahin

Doch eines Tages stand

Auf einmal wieder er vor’m Dorf

Und ging zum Brunnenrand

Man fragt' ihn, wer er sei

Und sah ihm fremd ins Angesicht;

Der Vater starb, die Mutter starb

Ein And’rer kannt' ihn nicht

«Vor Tagen hab ich mich verirrt

Ich war im Wunderwald

Dort kam ich recht zu einem Fest

Doch heim trieb man mich bald

Die Leute tragen güldnes Haar

Und eine Haut wie Schnee;

So heißen sie dort Sonn und Mond

So Berg und Tal und See."

Da lachten all: «In dieser Früh

Ist er nicht Weines voll!»

Sie gaben ihm das Vieh zur Hut

Und sagten, er sei toll

So trieb er täglich in das Feld

Und saß auf einem Stein;

Und sang bis in die tiefste Nacht

Und Niemand sorgte sein

Nur Kinder lauschten seinem Lied

Und saßen oft zur Seit'

Sie sangen’s, als er längst schon tot

Bis in die spät'ste Zeit

Een bediende reed naar het bos

Zijn baard was nog niet leeg

Hij is verdwaald in het wonderbos

En kwam niet terug

Het hele dorp ging achter hem aan

Van zonsopgang tot zonsondergang

Maar nergens werd een spoor van hem gevonden

Toen gaven ze hem voor dood op

Dus zeven jaar verstreken

Maar op een dag stond

Opeens staat hij weer voor het dorp

En ging naar de rand van de put

Ze vroegen hem wie hij was

En keek hem vreemd in het gezicht;

De vader stierf, de moeder stierf

Een ander kende hem niet

'Ik ben dagen geleden verdwaald'

Ik was in het Wonderbos

Daar kwam ik terecht op een festival

Maar al snel brachten ze me naar huis

De mensen dragen gouden haar

En een huid als sneeuw;

Dus ze heten daar zon en maan

Dus bergen en valleien en meren."

Toen lachte iedereen: «Vanmorgen

Zit het niet vol met wijn?"

Ze gaven hem het vee om voor te zorgen

En zei dat hij geweldig was

Dus reed hij elke dag het veld in

En zat op een steen;

En zong tot de diepste nacht

En het kon niemand iets schelen

Alleen kinderen luisterden naar zijn lied

En zat vaak aan de kant

Ze zongen het lang nadat hij dood was

Tot het allerlaatste