O Homem Das Castanhas - Carlos Do Carmo

Na Praça da Figueira

Ou no Jardim da Estrela

Num fogareiro aceso é que ele arde

Ao canto do Outono,à esquina do Inverno

O homem das castanhas é eterno

Não tem eira nem beira, nem guarida

E apregoa como um desafio

É um cartucho pardo a sua vida

E, se não mata a fome, mata o frio

Um carro que se empurra

Um chapéu esburacado

No peito uma castanha que não arde

Tem a chuva nos olhos e tem o ar cansado

O homem que apregoa ao fim da tarde

Ao pé dum candeeiro acaba o dia

Voz rouca com o travo da pobreza

Apregoa pedaços de alegria

E à noite vai dormir com a tristeza

Quem quer quentes e boas, quentinhas?

A estalarem cinzentas, na brasa

Quem quer quentes e boas, quentinhas?

Quem compra leva mais calor p’ra casa

A mágoa que transporta a miséria ambulante

Passeia na cidade o dia inteiro

É como se empurrasse o Outono diante;

É como se empurrasse o nevoeiro

Quem sabe a desventura do seu fado?

Quem olha para o homem das castanhas?

Nunca ninguém pensou que ali ao lado

Ardem no fogareiro dores tamanhas

Quem quer quentes e boas, quentinhas?

A estalarem cinzentas, na brasa

Quem quer quentes e boas, quentinhas?

Quem compra leva mais amor p’ra casa

Op het Figueira-plein

Of in de Star Garden

In een brandende kachel brandt het

Op de hoek van de herfst, op de hoek van de winter

De kastanjeman is eeuwig

Het heeft geen dorsvloer, geen kust, geen den

En kondigt aan als een uitdaging

Het is een bruine cartridge voor je leven

En als het de honger niet doodt, doodt het de kou

Een auto die zichzelf duwt

Een gatenhoed

In de borst, een kastanje die niet verbrandt

Je hebt regen in je ogen en je lucht is moe

De man die aan het eind van de middag preekt

Aan de voet van een lamp eindigt de dag

Schorre stem met de zweem van armoede

Predik stukjes vreugde

En 's nachts ga je slapen met verdriet

Wie wil warm en goed, warm?

Om grijs te kraken, op sintel

Wie wil warm en goed, warm?

Wie koopt, neemt meer warmte mee naar huis

Het verdriet dat de wandelende ellende draagt

Loop de hele dag door de stad

Het is alsof je de herfst naar voren duwt;

Het is alsof je de mist verdringt

Wie kent het ongeluk van je fado?

Wie kijkt er naar de kastanjeman?

Niemand had ooit gedacht dat naast

Zulke pijnen branden in de kachel

Wie wil warm en goed, warm?

Om grijs te kraken, op sintel

Wie wil warm en goed, warm?

Wie koopt, neemt meer liefde mee naar huis