Estrela Da Tarde - Carlos Do Carmo

Era a tarde mais longa de todas as tardes

Que me acontecia

Eu esperava por ti, tu não vinhas

Tardavas e eu entardecia

Era tarde, tão tarde, que a boca

Tardando-lhe o beijo, mordia

Quando à boca da noite surgiste

Na tarde tal rosa tardia

Quando nós nos olhamos tardamos no beijo

Que a boca pedia

E na tarde ficamos unidos ardendo na luz

Que morria

Em nós dois nessa tarde em que tanto

Tardaste o sol amanhecia

Era tarde demais para haver outra noite

Para haver outro dia

Meu amor, meu amor

Minha estrela da tarde

Que o luar te amanheça e o meu corpo te guarde

Meu amor, meu amor

Eu não tenho a certeza

Se tu és a alegria ou se és a tristeza

Meu amor, meu amor

Eu não tenho a certeza

Foi a noite mais bela de todas as noites

Que me adormeceram

Dos noturnos silêncios que à noite

De aromas e beijos se encheram

Foi a noite em que os nossos dois

Corpos cansados não adormeceram

E da estrada mais linda da noite

Uma festa de fogo fizeram

Foram noites e noites que numa só noite

Nos aconteceram

Era o dia da noite de todas as noites

Que nos precederam

Era a noite mais clara daquelas

Que à noite amando se deram

E entre os braços da noite de tanto

Se amarem, vivendo morreram

Meu amor, meu amor

Minha estrela da tarde

Que o luar te amanheça e o meu corpo te guarde

Meu amor, meu amor

Eu não tenho a certeza

Se tu és a alegria ou se és a tristeza

Meu amor, meu amor

Eu não tenho a certeza

Eu não sei, meu amor, se o que digo

É ternura, se é riso, se é pranto

É por ti que adormeço e acordo

E acordado recordo no canto

Essa tarde em que tarde surgiste

Dum triste e profundo recanto

Essa noite em que cedo nasceste despida

De mágoa e de espanto

Meu amor, nunca é tarde nem cedo (Meu amor, meu amor)

Para quem se quer tanto!

(Eu não tenho a certeza)

Meu amor, meu amor

Eu não tenho a certeza

Het was de langste middag van alle middagen

wat is er met me gebeurd

Ik wachtte op je, je kwam niet

Tardavas en ik schemeren

Het was laat, zo laat, dat de mond

De kus uitstellen, ik beet

Toen je 's nachts verscheen?

In de middag zo'n late roos

Als we elkaar aankijken, duurt het lang voordat we elkaar kussen

Waar de mond om vroeg?

En 's middags waren we verenigd, brandend in het licht

dat stierf

In ons tweeën op die middag toen er zoveel was

Laat de zon doorbrak

Het was te laat om nog een nacht te hebben

Om een ​​andere dag te zijn

Mijn liefde mijn liefde

Mijn avondster

Moge het maanlicht je brengen en mijn lichaam je houden

Mijn liefde mijn liefde

dat weet ik niet zeker

Als je blij bent of verdrietig bent

Mijn liefde mijn liefde

dat weet ik niet zeker

Het was de mooiste nacht van alle nachten

waardoor ik in slaap viel

Van de nachtelijke stiltes die 's nachts

Ze waren gevuld met geuren en kussen

Het was de nacht dat onze twee

Vermoeide lichamen vielen niet in slaap

En de mooiste weg in de nacht

Een vuurfeest gemaakt

Er waren nachten en nachten die in één nacht

is ons overkomen

Het was nacht van elke nacht

die ons voorgingen

Het was de helderste nacht daarvan

Dat ze 's nachts, liefdevol, gaven

En tussen de armen van de nacht van zo veel

Als liefde stierf, stierf het leven

Mijn liefde mijn liefde

Mijn avondster

Moge het maanlicht je brengen en mijn lichaam je houden

Mijn liefde mijn liefde

dat weet ik niet zeker

Als je blij bent of verdrietig bent

Mijn liefde mijn liefde

dat weet ik niet zeker

Ik weet het niet, mijn liefste, als wat ik zeg

Het is tederheid, als het gelach is, als het huilt

Het is voor jou dat ik in slaap val en wakker word

En wakker, ik herinner me in de hoek

Die middag in welke middag je verscheen

In een droevige en diepe hoek

Die nacht toen je vroeg naakt werd geboren

Verdriet en verbazing

Mijn liefste, het is nooit te laat of te vroeg (Mijn liefste, mijn liefste)

Voor wie zo graag wil!

(Dat weet ik niet zeker)

Mijn liefde mijn liefde

dat weet ik niet zeker