Bairro Alto - Carlos Do Carmo

Bairro Alto aos seus amores tão dedicado

Quis um dia dar nas vistas

E saíu com os trovadores mais o fado

Pr’a fazer suas conquistas

Tangem as liras singelas

Lisboa abriu as janelas, Acordou em sobressalto

Gritaram bairros à toa

Silêncio velha Lisboa, Vai cantar o Bairro Alto

Trovas antigas, saudade louca

Andam cantigas a bailar de boca em boca

Tristes bizarras, em comunhão

Andam guitarras a gemer de mão em mão

Por isso é que mereceu fama de boémio

Por seu condão fatalista

Atiraram-lhe com a lama como prémio

Por ser nobre e ser fadista

Hoje saudoso e velhinho

Recordando com carinho seus amores suas paixões

Pr’a cumprir a sina sua

Ainda veio pr’o meio da rua, cantar as suas canções

Trovas antigas, saudade louca

Bairro Alto aan je liefdes zo toegewijd

Ik wilde op een dag verschijnen

En ging uit met de troubadours meer dan voorbestemd

Om je veroveringen te maken

Tangem de eenvoudige lieren

Lissabon opende de ramen, schrok wakker

Buurten schreeuwden om niets

Stil het oude Lissabon, de Bairro Alto zal zingen

Oude schatten, gek verlangen

Liedjes worden van mond tot mond gedanst

Bizar verdrietig, in gemeenschap

Gitaren kreunen van hand tot hand

Daarom verdiende hij een reputatie als bohemien

Door je fatalistische betovering

Ze gooiden de modder naar hem als een prijs

Omdat je nobel bent en een fadozanger bent

Vermist en oude man vandaag

Met genegenheid gedenken dat je van je passies houdt

Om uw teken te vervullen

Hij kwam nog steeds naar het midden van de straat om zijn liedjes te zingen

Oude schatten, gek verlangen