Сказочка - Борис Заходер

В чистом поле, в белом поле

Было все белым-бело,

Потому что это поле

Белым снегом замело.

И стоял в том белом поле

Белоснежно-белый дом,

С белой крышей, с белой дверью,

С беломраморным крыльцом.

Потолок был белый-белый,

Белизною пол блистал,

Было много белых лестниц,

Белых комнат, белых зал.

И в белейшем в мире зале

Спал без горя и забот,

Спал на белом одеяле

Совершенно черный кот.

Был он черен, словно ворон,

От усов и до хвоста.

Сверху черен, снизу черен...

Весь - сплошная чернота!

In een open veld, in een wit veld

Alles was wit en wit

Omdat dit veld

Bedekt met witte sneeuw.

En stond in dat witte veld

wit en wit huis,

Met een wit dak, met een witte deur,

Met witmarmeren veranda.

Het plafond was wit

De vloer straalde wit

Er waren veel witte trappen

Witte kamers, witte zalen.

En in de witste zaal ter wereld

Sliep zonder verdriet en zorgen,

Sliep op een witte deken

Volledig zwarte kat.

Hij was zwart als een raaf

Van snor tot staart.

Zwart aan de bovenkant, zwart aan de onderkant...

Alles - effen zwart!