Then The Letting Go - Bonnie "Prince" Billy

There was someone a long time ago

(Come follow me here and then we’ll go)

Who played with me whenever it snowed

(To a fortress in the snow)

She lived nearby and I’d walk her home

(On these bushes berries grow)

Then I would go to my own house alone

Then one december bad weather came on

(We will eat them seeds and all)

I went to our shared place and nobody came

(Hand in my hand, nose and nose)

And it was dark before I made my way home

(Shall we marry or shall we go)

And sat at my window and watched the snow come

When I had children I asked them to stay —

When the weather turned bad — indoors to play

I tried to make games and be a bold friend

Though strong was the call of the harsh winter wind

They ran out of doors and shouted and sang

(They won’t find us from the road)

Their voices went soft as they ran further on

(Thicker branches tangled so)

Till only a trace of their singing did hang

(Flashlights fading, the fire low)

On my eyes and my whiskers where they didn’t belong

Then my, someone from childhood came into the room

And lay her wet head on my withering feet

Her tears wet my lap and she fell asleep soon

Saying nothing to me just going to sleep

O how my head burned as I sat unprepared

(Come marry me here and then we’ll go)

I was rendered blind and of the world unaware

(To the places in the snow)

In the quiet of the day, well, I laid her low

(You a fire, me aglow)

And used her skin as my skin to go out in the snow

Er was iemand lang geleden

(Kom, volg me hier en dan gaan we)

Wie speelde er met mij wanneer het sneeuwde?

(Naar een fort in de sneeuw)

Ze woonde in de buurt en ik zou haar naar huis brengen

(Op deze struiken groeien bessen)

Dan zou ik alleen naar mijn eigen huis gaan

Toen kwam er op een december slecht weer

(We eten ze met zaden en zo)

Ik ging naar onze gedeelde plek en niemand kwam

(Hand in mijn hand, neus en neus)

En het was donker voordat ik naar huis ging

(Zullen we trouwen of zullen we gaan)

En zat aan mijn raam en zag de sneeuw komen

Toen ik kinderen kreeg, vroeg ik ze te blijven...

Als het slecht weer werd: binnen om te spelen

Ik heb geprobeerd games te maken en een gedurfde vriend te zijn

Hoewel de roep van de harde winterwind sterk was

Ze renden naar buiten en schreeuwden en zongen

(Ze zullen ons niet vinden vanaf de weg)

Hun stemmen werden zacht terwijl ze verder renden

(Dikkere takken dus verward)

Tot er maar een spoor van hun zang bleef hangen

(Zaklampen vervagen, het vuur laag)

Op mijn ogen en mijn snorharen waar ze niet thuishoorden

Toen kwam er iemand uit de kindertijd de kamer binnen

En legde haar natte hoofd op mijn verwelkende voeten

Haar tranen maakten mijn schoot nat en ze viel snel in slaap

Niks tegen me zeggen, gewoon gaan slapen

O hoe mijn hoofd brandde terwijl ik onvoorbereid zat

(Kom hier met me trouwen en dan gaan we)

Ik werd blind gemaakt en van de wereld onwetend

(Naar de plaatsen in de sneeuw)

In de stilte van de dag, nou, ik legde haar neer

(Jij een vuur, ik gloeiend)

En gebruikte haar huid als mijn huid om naar buiten te gaan in de sneeuw