Rotting Lovers, Withering Flowers - Beyond the Dream

That is not fear in my eyes*

I just, want to see love tonight…

Love, safe from the world

Love, saved & buried

I remember them, I once knew

Two became one, their journey was just began

On the path I would never find, but I could find them

At the end of the path, I will never find…

Here I’m standing bravely above them

Mud on my hands, I am, almost there

Here I’m standing bravely, above them

With a thousand roses I did bring

Watching proudly, they’re embracing before me

Sweetly rotting lovers on the withering flowers

Man who’s used, abused and without the Muse

Feels himself, finally fulfilled

Watching proudly, now they are embracing before me

Maybe I won’t leave them, maybe I will keep them

Maybe I will never lay them into rest again

Disdain was mine while walking thin line and when

The line ends or bends my way into dark — I’ll be the perfect mark!

For them who’ll travel my steps into depths, here’s no room for tears

But I was weak, I was weak and I wept

Here I standing bravely, above them

Mud on my hands, I am, almost there

Here I standing bravely, above them

Blood on my hands, the same color as the, roses I did bring

Watching their bodies, rotting slowly from inside

The expiration dates of them has been long time ago passed by

Still this is the only thing I want to remember!

Watching proudly, they’re embracing before me

Sweetly rotting lovers on the withering flowers

Man who’s used, abused and without the Muse

Feels himself, finally fulfilled…

Watching proudly, now they are embracing before me

Maybe I won’t leave them, maybe I will keep them

Maybe I will never lay them into rest again

Disdain was mine, while walking thin line and when

The line ends or bends my way into dark — I’ll be the perfect mark

For them who’ll travel my steps into depths here’s no room for tears

But I was weak, I was weak and I wept…

Dat is geen angst in mijn ogen*

Ik wil vanavond gewoon liefde zien...

Liefs, veilig van de wereld

Liefde, gered en begraven

Ik herinner me ze, ik kende ze ooit

Twee werden één, hun reis was net begonnen

Op het pad dat ik nooit zou vinden, maar ik zou ze kunnen vinden

Aan het einde van het pad zal ik nooit vinden...

Hier sta ik dapper boven hen

Modder op mijn handen, ik ben er bijna

Hier sta ik dapper, boven hen

Met duizend rozen die ik heb meegenomen

Trots kijken ze omarmen voor me

Zoet rottende minnaars op de verwelkende bloemen

Man die is gebruikt, misbruikt en zonder de Muze

Voelt zichzelf, eindelijk vervuld

Trots kijken, nu omhelzen ze me voor me

Misschien zal ik ze niet achterlaten, misschien zal ik ze houden

Misschien leg ik ze nooit meer in rust

Minachting was van mij tijdens het lopen van dunne lijn en wanneer?

De lijn eindigt of buigt mijn weg in het donker - ik zal het perfecte teken zijn!

Voor hen die mijn stappen de diepte in zullen reizen, is hier geen ruimte voor tranen

Maar ik was zwak, ik was zwak en ik huilde

Hier sta ik moedig, boven hen

Modder op mijn handen, ik ben er bijna

Hier sta ik moedig, boven hen

Bloed aan mijn handen, dezelfde kleur als de rozen die ik meebracht

Kijken naar hun lichamen, langzaam rottend van binnenuit

De vervaldatums ervan zijn lang geleden verstreken

Toch is dit het enige dat ik wil onthouden!

Trots kijken ze omarmen voor me

Zoet rottende minnaars op de verwelkende bloemen

Man die is gebruikt, misbruikt en zonder de Muze

Voelt zichzelf, eindelijk vervuld...

Trots kijken, nu omhelzen ze me voor me

Misschien zal ik ze niet achterlaten, misschien zal ik ze houden

Misschien leg ik ze nooit meer in rust

Minachting was van mij, terwijl ik door een dunne lijn liep en wanneer

De lijn eindigt of buigt mijn weg in het donker - ik zal het perfecte teken zijn

Voor hen die mijn stappen de diepte in zullen gaan, is hier geen ruimte voor tranen

Maar ik was zwak, ik was zwak en ik huilde...