Und dann kamst du - Bernhard Brink

Ich wollte nie wieder so sein

Nie wieder unglücklich blieb lieber allein

Zu viel war zu viel

Ich hab schon nicht mehr dran geglaubt

Denn dieses Spiel hat mein Herz ausgeraubt

Zu viel war zu viel

Ich hatte mich dran gewöhnt wie es ist

Die Zweisamkeit auch nicht wirklich vermisst

Denn alle Tage waren gleich

Ich dachte dass mir das reicht

Und dann kamst du

Bist wie ein Komet in mein Leben gekracht

Und dann kamst du

Und wurdest mein hellster Stern in der Nacht

Kann dich nicht vergessen

Will dich nicht mehr missen

So wie du liebst wie du lachst wie du lebst

Und dann kamst du

Ich will dass du nie wieder gehst

Man sah mir die Einsamkeit an

Fand nachts keinen Schlaf

Ließ niemanden an mich ran

Zu viel war zu viel

War innerlich leer und so kühl

Vermisste so sehr das Gefühl

Doch ließ mich auf nichts ein

Ich dachte das muss so sein

Und dann kamst du…

Ik wilde nooit meer zo zijn

Nooit meer ongelukkig, bleef liever alleen

Te veel was te veel

Ik geloofde er niet meer in

Omdat deze game mijn hart heeft gestolen

Te veel was te veel

Ik ben eraan gewend geraakt zoals het is

Heb het samenzijn ook niet echt gemist

Omdat alle dagen hetzelfde waren

Ik dacht dat dat genoeg was voor mij

En toen kwam je

Je stortte in mijn leven als een komeet

En toen kwam je

En werd mijn helderste ster in de nacht

Kan je niet vergeten

Ik wil je niet meer missen

De manier waarop je liefhebt, hoe je lacht, hoe je leeft

En toen kwam je

Ik wil dat je nooit meer gaat

Ik kon de eenzaamheid zien

Kon 's nachts niet slapen

Laat niemand dicht bij me komen

Te veel was te veel

Was leeg van binnen en zo cool

Heb het gevoel zo gemist

Maar liet me niet meedoen

Ik dacht dat het zo moest zijn

En toen kwam je...